Nachtpost begeeft zich voorzichtig in het genre van de kleinkunst. Met filosofisch bedoelde teksten, die vermoedelijk onder je huid moeten kruipen. En dito begeleidende muziek; bezwerend. Een beetje mysterieus misschien wel. Maar waar in dit genre wel degelijk pareltjes te vinden zijn, is de oogst bij Nachtpost bedroevend mager.
Allereerst de muziek. Wie door de povere productie heeft weten te luisteren, wordt teleurgesteld. Gemakkelijke akkoordenschema’s en weinig fantasierijke arrangementen. En wat opvalt is dat vooral de bas de voorgrond krijgt in de productie, terwijl die juist meer door de achtergrond zou moeten lopen.
Echter, het draait bij Nachtpost vooral om de teksten, vertolkt door Michel de Laat. Helaas is De Laat geen sterzanger en mist hij soms zelfs de timing van de muziek, bijvoorbeeld in ‘Leeg’. Wellicht zo bedoeld, maar niet geslaagd. Toch is het vooral het gepretendeerde poetische, het omhooggevallen filosofische wat tegenstaat. ‘ Trap’ bijvoorbeeld handelt over de eenzame fietser, het meest doodgeslagen onderwerp tegen een oer-Hollandse achtergrond. De luisteraar beleeft een tevergeefse zoektocht naar een tekst die je rillingen geeft, of die je aan het denken zet. Een diepere betekenis ontbreekt jammergenoeg op Sporen.
Enige lichtpuntje is ‘Gistermorgen’, een liedje met een mooi geschreven refrein. Maar daar moet de luisteraar het mee doen. Verder is Sporen een bijzonder matig product, dat rammelt op meerdere fronten.
Rocket 75 - Let`s Dance Rocket 75 is een trio dat de thuisbasis in de Brabantse hoofdstad Den Bosch...
Lilian Vieira Grupo - Tanta Coisa Wellicht dat de naam Lilian Vieira niet meteen tot de verbeelding spreekt,...