De sound van de rockabilly vervoert de meeste luisteraars doorgaans in een goedlachse stemming die (in ieder geval de neiging tot) dansen tot gevolg heeft. Daar is het titelnummer, dat het album Let’s Dance opent, van Rocket 75 geen uitzondering in. Maar al snel blijkt dat de band in een niet te onderschatten muzikale voorwaarde behoorlijk tekort schiet: een zanger die daadwerkelijk kan zingen. Het gebrek aan vocaal talent leidt namelijk behoorlijk af van de licht aanstekelijke nummers, al weten deze op gebied van compositie eveneens nauwelijks uit te blinken. Dat de Brabantse vijftigplussers muzikaal ervaren zijn, willen we direct geloven. Maar het componeren van goede liedjes blijkt eens te meer een talent dat niet standaard meegeleverd wordt.
Als we dan toch een positief punt moeten noemen aan Let’s Dance van Rocket 75, dan is dat het feit dat het album slechts twintig minuten van je tijd in beslag neemt. Tijd die voor de echte rockabilly-liefhebber overigens beter besteed kan worden aan het (her)ontdekken van artiesten als Johnny Burnette, Wanda Jackson en Billy Lee Riley. In de tussentijd lenen bands als Rocket 75 zich prima voor het levendig houden van het genre, die de plaatselijke kroeg ongetwijfeld weet om te toveren tot een gezellig muzikaal samenkomen.
Sivert Høyem - LionessNaast zanger van het ondertussen tot Noorse cultband verheven Madrugada wist...
Nachtpost - Sporen Met enige regelmaat duiken op het bureau van een recensent cd’s op die je...