Bob Mould - Patch The Sky Recensie op Podiuminfo

2016-04-11 Lang bleven de soloplaten van veteraan Bob Mould overschaduwd door de monumenten die hij neerzette met Hüsker Dü. Niet dat zijn solowerk zo slecht was, maar ze konden zich moeilijk meten met de branie en energie die de legendarische rockband destijds liet horen. Mould bleek een meester in het schrijven van oprechte liedjes, waarin hij zijn boosheid en verontwaardiging omzette in gitaarmuren. Maar op Beauty & Ruin uit 2014 bewees hij opnieuw nog steeds in staat te zijn gitaar te laten spreken en krachtige nummers te schrijven. Deze lijn zet hij nu op Patch The Sky overtuigend voort, waarop vooral weer explosief en hard rockende punk liedjes te vinden zijn.

Mooie voorbeelden hiervan zijn het explosieve ‘End Of Things’ of een typisch punkliedje ‘Hands Are Tied’ dat juist vanwege zijn korte speelduur een enorme impact heeft. Alle nummers dragen die onmiskenbare Bob Mould signatuur, waarbij zijn luide maar tegelijkertijd toch niet te zware gitaarriffs en hooks een stevig fundament vormen voor de uptempo liedjes. Dat wordt nog eens extra in beton gegoten door de strakke en solide ritmesectie van drummer Jon Wurster en bassist Jason Narducy. Daardoor krijgt een nummer als ‘Losing Time’ een enorme vaart en zelfs een nagenoeg akoestisch ‘Losing Sleep’ groovet nog steeds lekker.

Zoals altijd zijn de stevige nummers wat misleidende vehikels voor de diepere teksten van Mould. Wederom graaft hij diep in de krochten van zijn ziel en keert alles binnenste buiten, zonder daarbij thema’s als onzekerheid en zelfmoord uit de weg te gaan. Het is prijzenswaardig dat hij van zijn hart geen moordkuil maakt en zichzelf keer op keer zo bloot durft te geven. Alleen bij het zware en slepende ‘Black Confetti’ en de melancholische afsluiter ‘Monument’ is direct duidelijk dat het geen lichtzinnige liedjes zijn. Wat opvalt, is hoe bevlogen Mould altijd weer klinkt en hoe fris de plaat hiervan wordt.

Het lijkt erop dat net als bij veteranen als Iggy Pop en Nick Cave, we nog heel veel kunnen verwachten van de oud Hüsker Dü voorman. Met Patch The Sky levert hij misschien wel zijn beste solowerk af en doet bij vlagen denken aan zijn hoogtijdagen. Alleen nu is hij een door de wol geverfde oude rot met al een lang leven achter zich vol ups en downs. Hij verbergt zich gelukkig nog steeds niet achter zijn krachtige gitaarspel, maar deelt zijn hersenspinsels zonder problemen met de luisteraar.

Recensent:Ronald Kats Artiest:Bob Mould Label:Merge Records