Ouroboros is een term die je vast eerder voorbij hebt horen komen. Een symbool waar eeuwig terugkeren of hercreatie meestal de uitleg is. Ray vat het zo samen: ”Will you follow me?”. De plaat is op te delen in twee stukken. Het verschil tussen de twee stukken is dat het eerste stuk veel meer rock georiënteerd is. Blijkbaar bezit Ray een bescheiden aantal effectpedalen, in het eerste deel horen we een voor Ray’s doen vrij uitzinnige sound. Vooral ‘Hey, No Pressure’ steekt er bovenuit. Het is catchy, klinkt een tikkeltje vintage en de bedeesde zang van Ray pakt de song netjes in.
Het tweede stuk is eigenlijk een terugkeer naar waar we de beste man van kennen. Prachtige liedjes die het waard zijn om herhaaldelijk te beluisteren. ‘In My Own Way’ is een parel. Later zingt Ray op ‘Wouldn’t It Make A Lovely Photograph’ veelzeggend:”You’re never going to hear this song on the radio, but wouldn’t it make a lovely photograph?”. Ray lijkt zich erg bewust te zijn van het type muziek dat hij maakt. Zijn experiment is in die zin meer dan geslaagd. Het is nu al uitkijken naar zijn volgende werk, want dit is het nog net niet.
Ouroboros is in ieder geval een stuk sterker dan voorganger Supernova. De stem van Ray raakt je en dwaalt later weer af. Bij slechts een paar nummers krijg je een echt,”ja hier willen we meer van ” gevoel. Aan de andere kant voelt Ouroboros een tikkeltje te kort aan. Hopelijk is de aanpak met backingband My Morning Jacket een reden om weer eens op Europese tour te gaan. Het is uitermate geschikt om de wereld mee af te reizen. Een zeer geslaagde plaat, maar het haalt niet het niveau van Gossip In The Grain bijvoorbeeld. Spijtig.
Colin Stetson - Sorrow: A Reimagining Of Gorecki's 3rd SymphonyZes jaar geleden overleed de Poolse componist Henryk Górecki. Zoals voor veel...
AAPNOOTMIES - AAPNOOTMIES Het eerste album van de merkwaardige genoemde band AAPNOOTMIES gaat om jou....