2016-04-25
Zes jaar geleden overleed de Poolse componist Henryk Górecki. Zoals voor veel van zijn landgenoten was de val van het communisme van grote betekenis voor zijn leven. In 1992, drie jaar nadat Polen een democratie werd, brak Górecki’s in 1976 geschreven stuk Symphony No. 3 door in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. Sindsdien is zijn muziek opgepikt door de Engelse band Lamb en beroemde regisseurs als Paolo Sorrentino en Terrence Malick. Met zijn herinterpretatie van Górecki’s bekendste werk heeft bassaxofonist Colin Stetson zichzelf aan dat rijtje toegevoegd. Sorrow is een fantastisch album. ‘1’ vouwt zich open als een bloem. Het broeierige, lage geluid van de bassaxofoon dient als basis voor een keur aan melodieën. Daarbij valt de dominante rol van de gitaristen Ryan Ferreira en Grey Mcmurray op. De muren van schelle klanken die zij produceren, brengen Górecki’s stuk en de muziek van Godspeed You! Black Emperor met elkaar in verbinding. Het nietsontziende spel van drummer Greg Fox, die vooral zijn bekkens teistert, zijn een ander hoogtepunt uit het eerste deel van het bijna een half uur durende openingsnummer.
Na iets meer dan elf minuten komt er een einde aan de gestage opbouw. De strijkers nemen even het heft in handen, voordat Stetsons zus, Megan, ten tonele verschijnt. Haar sterke bijdrage – met haar stem eist ze alle aandacht op – dient als verbindingsstuk tussen de twee lange instrumentale delen. In het tweede instrumentale deel zijn het dan weer de saxofoons, dan weer de strijkers die wat meer komen bovendrijven. Met de drone aan het einde geeft Stetson nogmaals een eigen draai aan de symfonie.
In ‘2’ is de rol van Megan Stetson het grootst. De focus ligt in dit stuk meer op de zang. Górecki ontleende de tekst aan een tijdens de Tweede Wereldoorlog op de muur van een Gestapo-cel geschreven bericht. Verschillende motieven uit ‘1’ keren terug, de percussie is licht en los. In ‘3’ nemen de gitaren aanvankelijk hun eerdere dominante positie weer in. De stevige eerste zeven minuten worden opgevolgd door bijna lieflijk klinkende passages. Het is tekenend voor de klasse van Górecki’s werk.
Stetson en de zijnen, waaronder Arcade Fire-lid Sarah Neufeld op viool, hebben een prestatie neergezet waarvan iedere maker van een herinterpretatie van droomt. Sorrow staat weliswaar niet los van de bekende uitvoering van het London Sinfonietta, maar door Stetsons keuzes – vooral de saxofoons en gitaren zijn sterke toevoegingen – herbergt dit album zijn ‘eigen’ klasse.
.jpg)
Jeff Buckley - You And IHet is alweer twintig jaar geleden dat Grace uitkwam, een van de meest...
.jpg)
Ray Lamontagne - Ouroboros Niet zo lang geleden schreef Ray Lamontagne een postkaart naar zijn meest...