Matt Andersen - Honest Man Recensie op Podiuminfo

2016-04-14 Je zou de Canadese singer-songwriterMatt Andersen kunnen kennen van één van zijn vorige bezoekjes aan Nederland. De besnorde voetbalanalist Johan Derksen (en begenadigd muziekliefhebber) gaf hem een slaapplek in nota bene zijn eigen huis in Oudewater en bracht Andersen twee weken lang belangeloos naar de cafés en clubs in binnen- en buitenland. Doel: de ondergewaardeerde muzieksoort blues onder de aandacht brengen van een groter publiek. Dat is deels gelukt, maar een wereldwijde doorbraak is een artiest als Matt Andersen vooralsnog niet gegund. Zijn nieuwste wapenfeit heet Honest Man, waarop direct duidelijk wordt dat Andersen de blues steeds meer inruilt voor de soul. De singer-songwriter trekt daarmee de lijn door die hij met Weightless in 2014 al inzette. Maar ach, wat doet de duiding van het genre er toe wanneer je kunt zingen als Matt Anderson?

Een stem doordrenkt van emotie, teksten rechtstreeks uit het hart en een overtuigingskracht waar je U tegen zegt. Wat heeft deze Canadees eigenlijk niet? Mogelijk antwoord: de looks van een tieneridool. Andersen is, op zijn zachtst gezegd, een opvallende verschijning. En ondankshet feit dat het uiterlijk bij menig singer-songwriter commercieel gezien van grote waarde kan zijn, draait het bij Matt Andersen (goddank) om de muziek. Honest Man trapt af met ‘Break Away’, een lied over de verleidelijke vlucht uit de dagelijkse sleur. Het is een fijne opener, met de nodige radiovriendelijkheid en een soulvol ritmisch gitaarspel dat Andersen, naast het zingen, bovengemiddeld beheerst.”The gift of life is all you’ll need”.De op het eerste gehoor simpele boodschappen in een nummer als ‘The Gift’ kunnen de liefhebber onmogelijk onberoerd laten wanneer een man als Matt Andersen ze naar de luisteraar toe zendt.

Honest Manis zo’n plaat die louter pareltjes kent, waar naast de songstructuur en teksten veel aandacht is besteed aan de productie en inkleuring. In die zin vallen vooral de blazers (zoals in de titelsong ‘Honest Man’ en ‘Last Surrender’) en de achtergrondkoortjes op, hetgeen direct het soulvolle karakter van de plaat verklaart. Maar ook juist het weglaten van al deze muzikale randjes blijkt een schot in de roos, zoals op het wonderschone ‘I’m Giving In’. Slechts begeleid door een piano bezingt Matt Andersen op hartverscheurende wijze de opoffering op liefdesgebied. Het is het hoogtepunt en een kippenvelmoment.

Het album sluit, ironisch genoeg, af met ‘One Good Song’, waarin Matt Andersen de (eindeloze?) zoektocht beschrijft naar dat ene perfecte liedje dat het publiek in ultieme vervoering dient te brengen. Het is tekenend voor de ambitie die in een artiest als Andersen schuilt. De spreekwoordelijke lat ligt hoog. En terecht. Voor een singer-songwriter gezegend met zoveel talent is de sky de absolute limit. Matt Andersen mag dan misschien zijn ”one good song” nog niet hebben gevonden, met Honest Man heeft hij zonder meer one perfect album afgeleverd.

Recensent:Doron Ketelaars Artiest:Matt Andersen Label:Bertus