2016-04-28
Soul. Blues. Funk. Garagerock. Gospel. Gooi het in een blender en je krijgt The Heavy. Tien jaar timmert de band inmiddels alweer aan de weg, en met Hurt & The Merciless zijn we inmiddels bij het vierde studioalbum aanbeland. Een donkere titel, die zoals het hoort binnen blues en soul terugslaat op de rumoerige jaren die de bandleden op persoonlijk vlak achter de rug hebben. De band heeft echter niet alleen nummers geschreven om dat te verwerken, ze hebben tevens gepoogd om de sterke liveprestaties van de band te vertalen naar studioformaat.Die combinatie wordt al in opener en leadsingle ‘Since You Been Gone’ duidelijk. De band knalt er met soulvolle blazers en voortstuwende garageriffs meteen stevig in. Voeg een heerlijk groovende drummer, een soulkoortje en wat piano toe en het wordt meteen duidelijk dat de band de verschillende genres uitstekend kan doen samensmelten. Er is niet één genre dat op de plaat overheerst, maar de band heeft wel duidelijk bij bepaalde nummers een concreet uitgangspunt gekozen. Zo zou ‘Not The One’ zo een nummer van The Black Keys kunnen zijn, is afsluiter ‘Goodbye Baby’ een typische slowblues en horen we in ‘Nobody’s Hero’ opeens zelfs spaghettiwesterninvloeden.
Ook op instrumentniveau is er veel verscheidenheid om van te genieten. Met name de drums zijn ijzersterk en zeer gevarieerd, maar ook het gitaarwerk wisselt van smerige garagerockbeats (‘Slave To Your Love’) naar cleane akkoorden (‘Miss California’) en alles daar tussenin. De piano en prominente blazers dragen bovendien bij aan de gelaagdheid van de nummers. Ook de keuze om de zang veelvuldig op dezelfde melodielijn te zetten als de instrumenten pakt uitstekend uit. Die overdaad aan variatie komt het album absoluut ten goede; het is bovendien knap dat de band toch constant zijn eigen smoel weet te behouden.
Met het vertalen van de energie die de band live uitstraalt is het helaas wat minder goed gegaan. De vaak persoonlijke en bij vlagen bijtende teksten worden te vaak niet pittig genoeg ingezongen. Ook instrumentaal is het niet altijd scherp genoeg, waardoor een nummer als ‘The Apology’ zijn doel eigenlijk voorbijschiet. Tenslotte werken de vele herhaling richting de eindes van de nummers live ongetwijfeld uitstekend, maar een studioplaat gaan ze lichtelijk tegenstaan. Te veel nummers hadden gerust een halve minuut korter mogen duren.
Dat neemt niet weg dat Hurt & The Merciless een uitstekende plaat is, waarop meer ruimte is voor het experiment dan op voorgaande platen. De band durft dieper de verschillende genres in te duiken, en dat levert een zeer gevarieerd resultaat op dat desondanks een consistent hoog niveau weet te halen. De minpuntjes maken vooral duidelijk dat Hurt & The Merciless gemaakt is om live gespeeld te worden.
.jpg)
Massive - Destination SomewhereWat is dat toch met Australische bands en energieke rechttoe rechtaan rock?...
.jpg)
Fabrik Royale - The Same Machine ”Every cog counts, let us once more be part of the same machine” . Een...