2016-07-29
Van de eerste tonen van zowel de gitaar als Roo Panes’ stem, spitsen je oren. Het geluid is interessant, en je bent meteen geboeid in zijn muziek. Is dit louter een toevalstreffer, of kan hij dit doortrekken op de hele CD? Kan zijn tweede worp Paperweights ons echt overtuigen?Daarop kunnen we een volmondig ja geven. Andrew Panes, dat is zijn echte naam, biedt nummers aan die een zekere gelaagdheid beschikken. Een lekker volle sound die hij met zijn warme stem versterkt. Zijn eerste nummer is een geslaagde aanzet. Als een volleerde diesel trekt hij zich op gang, ‘Stay With Me’ is een duidelijk intronummer, maar dezelfde stijl houdt hij aan gedurende de rest van de CD. Waar hij de mosterd is gaan halen, is voor ons niet meteen een geheim. Artiesten als Ben Howard, Glen Hansard deden het hem al voor. Gitaar, piano, cello, fluit, het hele assortiment passeert de revue. Andrew heeft goed naar hen en anderen geluisterd. De hele tijd houdt hij zijn geluid fris en nieuw. De saaiheid doorbrekend, maar het blijft wel in zijn eigen stijl. Het niveau blijft intact, maar dat wil niet zeggen dat het al hetzelfde is van gevestigde singer-songwriters. Daar is hij nog verre van. Hij heeft nochtans heel toffe ingevingen in zijn arrangementen. In ‘Lullaby Love’ haalt hij de cello op gepaste tijde naar de voorgrond. Spontaan denken we aan Radiohead’s ‘Creep’, waar de gitaar van Jonny Greenwood met het geluid van de plaat ging lopen. Bij het begin van ‘Vanished To Everything’ doet hij dat kunstje nog een keer over. Jammer dat hij het creatieve niet altijd doortrekt, want soms verglijdt hij weg naar een voorspelbare - op zeker spelende - artiest. Er valt dan ook niet meteen een hoogtepunt te bespeuren. Bij geen enkel nummer wordt je overmand door een fractie van het woord geniaal. Het is onderhoudend, en daar krijgen wij ook al een lach van op ons gezicht.
Van de vele demo’s, EP’s en consorten die we krijgen, gaat Paperweights niet ongemerkt voorbij. Maar wil dat zeggen dat je echt iets mist als je Roo Panes tweede CD niet hoort? Dat ook weer niet. Los daarvan is het een artiest om in de gaten te houden.
.jpg)
Wall Of Death - LovelandDat we bij psychedelica niet alleen meer hoeven te denken aan de jaren '70 en...
.jpg)
The Boxer Rebellion - Ocean By Ocean Het komt niet veel meer voor, bands die langzaam aan hun geluid kunnen werken...