SUB - Vincent Recensie op Podiuminfo

2007-02-26 Dat films een bijbehorende soundtrack hebben zijn we allang gewend, CD’s die gekoppeld zijn aan een stripalbum zijn niet echt regel. Spinvis kondigde laatst aan dat hij zijn volgende album samen met een stripboek uit zal brengen, de Tilburgse band SUB bracht afgelopen najaar al de CD Vincent uit die gelanceerd werd met een gelijknamig stripboek van de Vlaamse striptekenaar Brecht Evens. Beide albums zijn het resultaat van een nauwe samenwerking tussen band en tekenaar en vertellen hetzelfde verhaal.

Vincent, een onopvallende, ietwat sukkelige vriendelijke jongen groeit op in Heukelom. Zijn puberteit in dit plattelandsdorpje valt nogal tegen, Vincent besluit dan ook de grote stad op te zoeken wanneer hij gaat studeren: hij verkast naar Dublin om daar een jaar literatuur te studeren. Deze nieuwe stap in zijn leven wordt vertolkt door het nummer ‘Vincent Go!’, een vlot nummer met een zangpartij die doet denken aan Bob Dylan en vrolijke ska-achtige loopjes. Leuk is ook het nummer ‘Paper Plane’, met het refreintje Attention please, we’re almost there, Thanks for flying Vincent Air.

In Dublin aangekomen ontmoet Vincent Katie, een meisje waar hij bevriend mee raakt en verliefd op wordt en loopt hij jeugdvriend Jimmy tegen het lijf. Jimmy heeft ongeveer alles wat Vincent niet heeft: hij is lang, heeft een vlotte babbel en veel lef. De plek waar de jongens elkaar weer ontmoeten, ‘Wendy’s Temple Bar’, wordt de stam-pub van de drie jonge mensen. For sure the things are fine the way they are, In Wendy’s Temple Bar, luidt het nummer van SUB. Ze ontdekken samen het nachtleven van Dublin, raken betrokken in een vechtpartij en gaan op bezoek bij Katies moeder in Doolin.

Wie het meisje zal krijgen is wel enigszins te voorspellen, wat er daarvoor en daarna gebeurd moet je zelf maar lezen en luisteren. De CD was misschien iets meer in evenwicht geweest wanneer er net iets meer luchtigere nummers op zouden staan. Aan de andere kant geven de melancholische nummers juist goed het gevoel van Vincent weer, die als altijd toch weer een beetje het derde wiel is, de underdog. Het stripboek is wat mij betreft een kunstwerkje in zijn soort, waarbij grappig en creatief gebruik gemaakt is van kleurgebruik, opmaak en typografie.

Aan het einde van het verhaal is het in ieder geval ‘Good To Be Back Home’.