2016-04-29
De Thaise band Khun Narin Electric Phin Band werd een aantal jaar geleden ontdekt door de Amerikaanse producer Josh Marcy via een filmpje op YouTube. Hij was zo onder de indruk van wat hij zag en hoorde van deze groep die qua samenstelling voortdurend wisselt, dat hij een zoektocht startte om met de band in contact te komen. Dit resulteerde in 2014 tot een eerste plaat, die positief werd ontvangen door het publiek. Om die reden besloot Marcy een tweede plaat op te nemen onder de toepasselijk naam II. De stijl van de band heet phin prayak, naar het gelijknamige snaarinstrument phin dat een type luit is. Een ander belangrijk onderdeel van de band vormt het imposante mobiele P.A. systeem dat op de voorkant van de platenhoes is afgebeeld. Doordat de P.A. verrijdbaar is, kan de band altijd versterkt spelen ook als de groep, gevolgd door dorpsbewoners, in parade naar de plaatselijke tempel beweegt.II bevat acht covers van populaire Thaise popsongs, die in ons land geen hit zijn geworden en voor westerse oren niet herkenbaar klinken. Het album begint vrij ingetogen met het kalme nummer ‘Phua Kao’. Ook de drie daaropvolgende liedjes zijn nog vrij rustig, waarbij een hoofdrol is weggelegd voor de elektrisch versterkte phinspelers die, vanwege de vele effecten die op de luit zijn toegepast, bij vlagen als Carlos Santana klinken. De begeleiding van percussie en bas speelt duidelijk een ondergeschikte rol. Daar komt bij het nummer ‘Chackim’ verandering in, doordat het ritme in een hogere versnelling gaat en er ook sprake is van meer afwisseling. Bij vlagen zijn in het nummer upbeat ska-invloeden hoorbaar, wat ook geldt voor het daaropvolgende liedje ‘Long Wat’. Door de opzwepende ritmes vormen deze songs de hoogtepunten van de plaat, tezamen met het rockende ‘Thang Jai Thang Jao’.
Bij eerste beluistering van het album is het voor een buitenstaander nog even wennen aan de sound van de groep. Door de pure productie van de plaat die buiten werd opgenomen en de niet altijd even strakke begeleiding, klinkt het album een beetje rommelig en soms wat amateuristisch. Tegelijkertijd vormt dit juist ook weer de kracht van de groep, doordat deze erg puur en onbevangen klinkt. Bij nadere beluistering nestelt de bijzondere mix van de traditionele Thaise klanken met folk en rock zich dan ook langzaam maar zeker steeds verder onder de huid. Dat geldt met name voor de meer uptempo nummers.
IIis een beetje vreemde, maar zeer pure plaat die even de tijd nodig heeft om te omarmen, maar die na een paar speelbeurten steeds meer zijn eigen charme ontwikkelt. Het visuele aspect speelt in de charme overigens ook een grote rol, iets dat helaas niet op plaat kan worden vastgelegd. Het album is niet geschikt voor iedere gelegenheid, maar fungeert prima als achtergrondmuziek of soundtrack.
Birds of Chicago - Real MidnightZij was zangeres van de Canadese roots-act Po’Girl, hij was frontman van zijn...
Sarah Blasko - Eternal Return Afkomstig uit Australië is singer-songwriter Sarah Blasko . Na in de jaren...