2016-05-20
Het Eindhovense Lost/Ctrl claimt in een interview losjes eigenhandig een nieuw genre uitgevonden te hebben. ”Want als je je eigen genre uitvindt ben je er ook automatisch het beste in”. Feit als een koe. Ze hebben het beestje ook een naam gegeven: Nu-Wave (pun intended).Een en ander verraadt natuurlijk direct dat we hier te maken hebben met new-wave, maar dan anno nu. Want ‘new-wave’ maken, dat doet anno 2016 bijna niemand. En zeker niet zoals deze jongens dat doen. Namelijk door het geheel op te leuken met moderne geluiden uit moderne instrumenten.
We hoeven niemand er aan te herinneren wat er in de redelijk recente muziekgeschiedenis gebeurde met metal toen men het ‘nu-metal’ ging noemen? Het is nogal een lang verhaal, maar in een notendop: Het is achteraf nauwelijks een kwaliteitspredikaat te noemen. Of wel soms? Waar we vervolgens natuurlijk niet aan voorbij mogen gaan, is het feit dat dit ‘genre’ (minus de naam) al lang bestaat. De gemiddelde muziekliefhebber kan hoogstwaarschijnlijk zonder al te lang na te hoeven denken vijf namen noemen van bands die hier verdomd goed in zijn. Wij zetten er twee voor, dan kunt u de rest wel inkoppen: Interpol. Customs.
Maar dat terzijde. Laten we vooral niet vergeten te melden dat de heren van Lost/Ctrl zonder meer lekker kunnen spelen. De individuele kwaliteit van de muzikanten druipt er vanaf. Prima drummer, goeie gitaristen. Bassist? Steady. Keyboards? Idem. De stem van zanger Serge Romme is misschien wat dunnetjes bij vlagen, maar dat doet verder weinig af aan het feit dat er aan talent geen gebrek is. Er is een duidelijk een hoop aandacht en crowdfunding-gegenereerd geld besteed aan zowel het geluid als de lay-out van de schijf. Het ziet er fraai en verzorgd uit. Geproduceerd door mannen die onder andere met Kaiser Chiefs, Bløf en Krezip aan de slag zijn geweest, klinkt de EP inderdaad zo gelikt als je zou verwachten. Dit is dan ook direct de valkuil van de band. Alles is zo clichématig. Zo herkenbaar gladgestreken. Zo netjes en vrij van rafels. Lost/Cntrl klinkt als een grote ‘NU-WAVE’ band. Maar dan zonder de grote nummers die een grote band groot maken. Het zestal probeert uit alle macht een verpletterende eerste indruk te willen maken, daar is een hoop voor te zeggen. Die approach spreekt zeer zeker voor de Brabanders. Maar laten we vooral niet vergeten dat goeie muzikanten bij elkaar zetten met een zak geld niet altijd garant staan voor toffe of spannende nummers. Zelfs niet als je zelf een genre verzint en er dus ”Automatisch het beste in bent”. Ironisch genoeg.
.jpg)
Stonerider - HologramMet een groepsnaam als Stonerider vermoed je meteen aan een geschikte band...
Birds of Chicago - Real Midnight Zij was zangeres van de Canadese roots-act Po’Girl, hij was frontman van zijn...