2016-05-03
Wanneer je Rage Of Gods van Patriarch voor de eerste keer aanzet krijg je ogenblikkelijk het gevoel terug te keren naar de jaren tachtig, toen er nog volop gepionierd werd binnen de metal. Patriarch zou in die jaren ongetwijfeld hoge ogen hebben gegooid, maar er is in de loop der tijd een hoop veranderd. Dat wil niet zeggen dat Rage Of Gods een slechte plaat is, maar naar maatstaven van vandaag is de muziek van de Belgische band wat gedateerd. Zelfs dat is niet erg zolang er maar supergoede songs worden voorgeschoteld, en dat ontbreekt een beetje bij het vijftal. Hoe sympathiek dit album ook is.Patriarch werd in 1983 opgericht en heette toen nog Pariah, maar omdat er meer bands met die naam rondliepen besloot men om de naam te veranderen. Een boel bezettingswisselingen en wat EP’s en albums later is er dan Rage Of Gods dat, zoals gezegd, een gevoel van metal uit de jaren tachtig oproept. De jaren dat bands als Metallica, Exodus en Testament het voor het zeggen hadden, en inderdaad neigt de muziek regelmatig naar genoemde voorbeelden. Op zich niet verkeerd natuurlijk en liefhebbers van de metal uit die jaren gaan zich met Rage Of Gods ruimschoots vermaken. Daarbij moet je dan wel van de erg bovenop de muziek liggende stem van Kevin Vangelooven houden. Na verloop van tijd beginnen zijn weinig afwisselende zanglijnen wat te vervelen en leidt het van de muziek af. Maar ook dat is weer een kwestie van smaak.
De beste songs van de plaat zitten overigens helemaal aan het einde. Het met Testament-achtige akoestische gedeelten opgesierde ‘Chronology’ en de afwisselende afsluiter ‘The Sealed Tongues Of Wisdom’ liggen het beste in het gehoor. Ook is het beginstuk van opener ‘Rage Of Gods’ heel leuk en is het prettig dat er in de vorm van ‘Born Without A Face‘ wat snelheid in de groep is gegooid.
Rage Of gods is een degelijk album, maar is daardoor weinig avontuurlijk. Leuk om de liefde voor de aloude metal hoog te houden, maar dan wel graag verpakt in songs die iets beter beklijven. Ook de wat Spartaanse productie maakt het luistergenot er niet direct beter op. Maar de heren hebben er hoorbaal lol in en dat is natuurlijk minstens zo belangrijk. Onze zegen hebben ze.
.jpg)
Dyscordia - Words In RuinWerd uw recensent al vrolijk van Twin Symbiosis , de vorige plaat van...
.jpg)
Oceans Of Slumber - Winter Hoewel female fronted metal geheel ingeburgerd is binnen het van oudsher door...