Gravity is met zijn twaalf songs in 45 minuten net lang genoeg om te blijven boeien en vooral de songs die flink richting de melodieuze deathmetal gaan zijn het aller-lekkerst met als hoogtepunt ‘Left For Dead’ dat vooral opvalt door de subtiele gitaarloopjes en de verslavende monsterriff. Ook het in het Duits gezongen ‘Mein Schwarzes Herz’ is een van de betere songs op de plaat.
Het logge ‘The Ocean’s Heart’ heeft een bombastisch gelaagd meezingrefrein, maar het duistere gitaargeluid dat gelijktijdig meeloopt, zorgt er voor dat het niet te cheesy wordt. Helaas gaat het bij ‘Broken’ toch nog even gruwelijk mis en wordt er te nadrukkelijk leentjebuur gespeeld bij de eerdergenoemde beroemde Engelse sell-outs. Snel doorspoelen dit wangedrocht.
Duitse degelijkheid, dat is ook nu weer de juiste beschrijving voor wat we op Gravity horen. De band bezondigt zich slechts een enkele keer aan bloedcommerciële, ‘o-wat-zijn-we-heden-blij’ melodietjes, al moet de band wel oppassen dat het daarin op volgend werk niet gaat doorslaan. Snoeiharde metalcore spelen is nu eenmaal hetgeen de band het best in is. Caliban levert ook op haar tiende studioalbum nog steeds voldoende kwaliteit waardoor ook deze plaat de fans niet zal teleurstellen.
Moonsorrow - Jumalten AikaEr zijn bands die er een kunst van hebben gemaakt om lange nummers te...
Ulysses - #eMotion Progrock in Nederland is teveel een ondergeschoven kindje, terwijl er toch...