Die rode draad is mysterie en duisternis. Deze duistere en mysterieuze plaat is het eerste volledige album voor de formatie uit Cork. Hiervoor hebben ze een aantal EP’s uitgebracht nadat ze waren opgemerkt door hun live energie. Zelf beschrijft de band haar muziekstijl als ”lush psychedelic” oftewel: weelderige psychedelisch. En dat slaat de spijker op zijn kop.
De hele plaat heeft een mysterieus gevoel al begint dat niet gelijk bij het eerste nummer. ‘Who’s Saving Who’ begint met een indierockgitaarriffje om daarna over te gaan in de psychedelische stijl en daar ook het hele nummer in te blijven. Door middel van gierende gitaren en lage, amper verstaanbare stemmen creëren ze dit gevoel.
Toch is dit niet een consistent thema. Het indierockgitaartje komt vaker terug zoals in ‘Rotting’. Hier is een gitaar te horen dat een wat vrolijker riffje laat horen. Eigenlijk springt dit nummer er enorm uit. Het is volledig instrumentaal en duurt maar anderhalve minuut. Doordat er anderhalve minuut een akkoordenschema wordt afgespeeld wat bestaat uit drie akkoorden, krijgt zelfs een vrolijk riffje een duistere ondertoon.
Mooi aan dit album is het verhaal wat verteld wordt. Dat is al te zien op de achterkant van de cd. Het is opgesplitst in twee delen. Het eerste deel is In Heat en het tweede deel heet Not Sorry. Er kan dan een gevoel bekruipen van oude rockopera’s zoals Tommy dat ook een verhaal vertelde en daardoor bijna hoofdstukken kreeg.
Goed aan dit album is het experimenteren, maar wel blijven bij wat je leuk vindt. Het album is interessant om te luisteren, maar het is geen plaat waarbij je lekker op de bank kan liggen. Je wordt er ingezogen en het eist de aandacht op. Of dat nou een positief of negatief is.
Årabrot - The GospelAl ruim vijftien jaar bouwt Årabrot aan een sound die zich niet makkelijk...
Eric Bachmann - Eric Bachmann Na twee sfeerrijke en voornamelijk instrumentale albums heeft Eric Bachmann...