De eerste track ‘Somewhere I Have Never Travelled (For Coral Evans)’ is vooral gedenkwaardig door de eeuwig durende warm klinkende sound van de Moog zelf. Iets dat in elke track doorklinkt. Het heeft iets speciaals en waarschijnlijk is dat de reden waarom Matthew Bourne een hele plaat eraan wilde wijden. Het blijft tientallen minuten interessant, maar na verloop van tijd gaat het vervelen. De variatie is miniem.
De interessante stukken zijn op één hand te tellen, maar zijn zeker noemenswaardig. Het dreigende ‘On Rivock Edge’ is een tien minuut durend stuk vol sfeer. Als je er onder hypnose naar luistert, zou je kunnen verdwalen in de wollige effecten en ambient-achtige klanken. Dan heb je ‘Horn And Vellum’, dat voor de verandering een opbouw heeft. Langzaam worden er overdreven lagen geïntroduceerd, die onverwacht overgaan in buitenaardse bliepjes. Meer van dit graag!
Moogmemory is meer een diepzinnige sampler die bij de synthesizer geleverd wordt, dan een waardige plaat. Toegeven alle tracks klinken vol en uniek. De gemiddelde elektronische muzikant zou jaloers worden op dit werk, het is echter te langdradig om met plezier naar te luisteren. Het lijkt een goed idee om de gewonnen kennis te gebruiken voor een wat toegankelijker project. De werken tonen namelijk aan dat Matthew zich bewust is van elke knop, elke stand en elke sfeer die de synthesizer kan produceren. Hemels voor producenten van elektronische muziek, een lange zit voor de rest.
Nada Surf - You Know Who You Are You Know Who You Are …ja, dat weten we, en we weten ook wie jullie zijn,...
Heron Oblivion - Heron Oblivion Heron Oblivion bestaat uit twee muzikanten van de psychedelische rockband...