Eén naam schiet tijdens het luisteren van Singing Saw constant kris-kras door het hoofd: Bob Dylan. In stem, in geluid, en in vorm gaat Morby zijn grote inspiratie niet uit de weg. Ook stijlen als die van Leonard Cohen en Kurt Vile schuwt hij niet, op het ene moment met meer succes dan op het andere. Zo maakt hij van Dylan-achtige nummers als ‘Singing Saw’ en ‘Drunk And On A Star’ een daverend succes, maar vallen andere nummers als het Cohen-achtige ‘Ferris Wheel’ of het ietwat zeurderige ‘Water’ dan weer tegen.
Niet dat hij het alleen maar moet hebben van de legendes die hem voorgingen: Morby geeft zeker een duidelijke twist aan het album. Prachtige psychedelische, licht zeurende, gitaren, fleurige tintjes bluegrass en rootsrock in een aantal geweldige melodieuze stukken resulteren in een gevarieerd genot. Sporadisch iets te gevarieerd misschien, want de algemene consistentie van het album laat af en toe wat te wensen over. Maar een prachtig nummer op zijn tijd maakt natuurlijk veel goed.
Singing Saw is het goede vervolg van de nog betere weg die Kevin Morby aan het bewandelen is: met elk album blijkt er meer in de artiest te schuilen dan we dachten, en zo is ook Singing Saw weer zijn beste werk tot nu toe. De sterke plaat schept hoge verwachtingen voor de toekomst. Want klaar met muziek maken is Morby voorlopig nog niet, en dat is maar goed ook.
The Magnetic North - Prospect Of Skelmersdale ”Music can take you to another place” , wordt er wel eens gezegd. The...
Suuns - Hold / Still Suuns is noch een eendagsvlieg, noch een ‘two-hit wonder’ . Met haar derde...