2016-07-18
Je staat in je favoriete platenzaak in de hardrock- en metalbakken te snuffelen, het oeuvre van de usual suspects. Dan zie ineens een plaatje met schitterende vrouw met een rode jurk. Een mooi plaatje waar de dame op haar hotelkamer starend naar het spel van de huispianist zit te luisteren. Dit schijfje moet in de verkeerde bak staan. De eigenaar van de platenzaak was vanochtend vast nog niet helemaal wakker. Dan valt je oog ineens op haar benen. Een schitterend been, maar is dat andere been nu van metaal? Misschien toch maar eens even een luisterbeurt gunnen. Wanneer je niet vies bent van bands als NIghtwish, Within Temptation en Epica, metal in de symfonische hoek, dan is Irradiance mogelijk iets voor je. De Franse band werd in 2014 opgericht vanuit de wens om originele muziek te maken. Zangeres Audrey Dandeville en toetsenist Stephane Arnaud verzamelde een club muzikanten en debuutalbum Dissendence is het resultaat. Het conceptalbum verhaalt van “The Reforme”, een totalitair gezag met religieuze en radicale ideologieën. Het regime bezet gebieden en onderdrukt de bevolking. Op neutraal terrein leeft “The Irradiance” ofwel het verzet, dat wordt geleidt door muitende officieren en lieden die strijden voor vrijheid.
Muzikaal gezien mengt de band de bekende gothic metal met allerlei invloeden uit de jazz, blues en ook de klassieke muziek. Dat laatste natuurlijk vooral in de vorm van sopraan- en tenorzang, waarbij de stem van zangeres Audrey Dandeville vaak gedubbeld is. Dit zit hem zoals in opener ‘Children`s Game’ meestal in het refrein. Niets mis mee, maar soms denk je, het mag ook minder. Gelukkig hoeft Dandeville het niet alleen te doen, want regelmatig wordt ze bijgestaan door het Dissidence`s Choir. Dit zorgt voor een extra laag en de mogelijkheid om het verhaal van het album te voorzien van vraag-antwoordspel, zoals bij ‘The Soldier And The Child’ en ‘Theorists Of The Void’.
Het toetsenspel van Stephane Arnaud, gemengd met de gitaarsolo`s van Geoffroy Lebon, klinkt regelmatig als muziek uit jaren `90 videogames, maar het past prima. Met de regelmatige aanvulling door strijkers klinkt het materiaal lekker bombastisch. Verrassend is het wanneer de band bij ‘Another Day To Rebuild’ de rem stevig intrapt en jazz, begeleidt door een blazerssectie, uit de hoge hoed tovert. De stem van Dandeville klinkt hier lekker jazzy. Ook ‘All My Days’ en vooral ‘Forget-Me-Nots’ is jazz ruimschoots aanwezig. De enige aanmerking op de stem van Dandeville is dat ze hier en daar moet forceren. Daarnaast hoor je af en toe dat haar Engels niet accentloos is.
Een genre waar de eerdergenoemde namen heer en meester zijn, zit niet echt te wachten op een nieuwe naam. Toch valt deze poging van Irradiance te prijzen omdat ze weten te verrassen door het gebruik van elementen uit de blues en jazz. Daarnaast zitten de arrangementen, hoewel niet vernieuwend, goed in elkaar. In combinatie met het artwork levert Irradiance al met al een degelijk debuutalbum af.
.jpg)
The Reverend Shawn Amos - The Reverend Shawn Amos Loves YouMeer dan eens hoor je mensen zeggen blues is dood. Als je eens goed je oor te...
.jpg)
Hooton Tennis Club - Highest Point In Cliff Town De vierkoppige indierockband Hooton Tennis Club bracht eind 2015 het...