Toch is eerste nummer ‘Mr. Birdsong’ best vrolijk. Niet blij, maar wel upbeat. Een lekker tempo, dat gedurende het hele nummer voort blijft stuwen, begeleidt door gitaarpartijen die niet anders dan in de stoner categorie geplaatst kunnen worden. Het hangt allemaal zonder dat het uit gaat rekken. Best een goed begin. De zang is wel een punt waar je misschien aan moet wennen. Echt goed is het niet, maar het is in ieder geval apart, en slecht is het zeker ook niet.
De zang word pas slecht als je tijdens het vierde nummer ontdekt dat de manier van zingen niet per se een keuze is, maar vooral een kwestie van onkunde. Zanger/ gitarist Bo Orr is gewoon niet zo’n goede zanger, die om de een of andere reden er voor kiest om iedere uithaal eruit te persen alsof hij op het toilet zit. Darbij vindt hij ook nog eens nodig iedere twee regels zo’n uithaal er tussen te gooien.
Jammer, want hierdoor gaat het ook erg opvallen dat de muziek zelf ook niet heel bijzonder is. Hoewel er tussen de nummers nog wel wat gevarieerd wordt, kent ieder nummer slechts één thema en daar mag absoluut niet van afgeweken worden. Zo heb je nooit echt het idee dat er naar iets toe gebouwd wordt en blijven alleen de irritante uithalen van de zanger over om het climax uit op te maken.
Toch zitten er genoeg interessante aspecten aan het album van de Amrikanen en zijn er verschillende invloeden uit voornamelijk de stoner en psychedelica te ontdekken. Als de band eenmaal door heeft hoe echt interessante muziek opgebouwd wordt, zijn ze zeker in staat om iets heel vets af te leveren. Tot die tijd blijven ze net onder de marge en is het niet een band die veel oren zal openen.
Kyle Craft - Dolls Of HighlandHij was er kapot van dat zijn grote idool David Bowie overleed, daarbij is...
Mad About Mountains - Radio Harlaz Plotseling wordt er sinds enige tijd weer volop geschreven over Glen...