2016-06-26
Niagara, niet te verwarren met het Frans/Canadese synthpopduo dat in de jaren tachtig furore maakte, is een duo uit Italië dat zich met een vorm van IDM bezig houdt. Het tweede album van het tweetal heet Hyperocean en klinkt op zijn zachts gezegd nogal experimenteel. Het is soms moeilijk om de vinger te leggen op waar David Tomat en Gabriele Ottino hun invloeden vandaan halen, maar bij beluistering komen soms namen als Massive Attack en vooral Boards Of Canada boven borrelen. Liefhebbers van die twee namen doen er misschien goed aan om Niagara eens uit te checken, maar ondergetekende vindt het wat al te vrijblijvend en te kabbelend om het kleine uur geboeid te kunnen luisteren. Waar de eerdergenoemde acts juist de kunst verstaan om een prettige dosis spanning in hun muziek te leggen daar werkt Niagara in sommige tracks behoorlijk op de geeuwspieren. De vocale toevoegingen bestaan in de meeste tracks uit wat, al dan niet, vervormde tekstflarden (vaak loops) en pas in ‘Fogdrops’ veert uw recensent echt op omdat er iets boven water komt dat op een heuse song lijkt. De vintage synthesizergeluiden worden gedragen door een lome beat en achter in de muziek gestopte zang. Ook ‘Escher Surfers’ heeft door horror-achtige synthesizer tonen en de zang-loop wel iets hypnotiserends.
De overstuurde synthesizer tonen en ontspoorde beat in een song met de intrigerende titel ’Roger Water’ werkt soms op de zenuwen, maar de vervormde stem redt de boedel. Moeizaam is opener ‘Mizu’ dat door overstuurd gekraak het luisterplezier verziekt. Daar redden ook de hoge Japanse stemmetjes en de Kosheen-achtige synthesizergeluiden niets aan.
Het afsluitende ‘Alfa 11’ is een elf minuten durende soundscape die, laten we mild zijn, een minuut of negen te lang duurt. Gelukkig hebben we net daarvoor naar ‘Twin Horizon’ mogen luisteren dat een lekker dark-ambient sfeertapijtje heeft neergelegd.
Ondanks dat ondergetekende absoluut niet vies is van een lekker stukje elektronica, is het wat al te vrijblijvende gefröbel van de twee Italianen hem soms wat te veel. Er staan zeker lekkere stukjes muziek op deze plaat, maar bij veel stukken vallen de ogen dicht. Verwacht geen nieuwe Massive Attack of Boards Of Canada, daarvoor is het allemaal te vrijblijvend. Storen doet het echter ook niet.
.jpg)
Wire - Nocturnal KoreansDe heren van Wire draaien al een behoorlijke tijd mee en dat moge duidelijk...
Imarhan - Imarhan Wie de mannen van Imarhan op een foto ziet staan valt gelijk op dat hier...