Opener ‘Love Is Motion’ begint hoopvol, maar zakt al in wanneer de zang te horen is. De song is best lekker, vooral door de lekkere baspartij en het prima gitaarwerk. Wat storend is, is dat de productie heel anorganisch klinkt, alsof er enorm is gesleuteld aan de eindmix. Het resultaat is een troosteloos en kil klinkende plaat. Dieptepunt is te horen op nummer ‘Turn It In’, de keyboard probeert blazers te simuleren en de baspartij had zo uit een midi-track kunnen komen. Het is iets waar je in de jaren tachtig wel mee weg kon komen, maar nu kan dit echt niet meer. En dat terwijl er muzikaal weinig is aan te merken, behalve dat het wel erg voorspelbaar overkomt.
Veel van de songs zijn niet meer dan aardig of leuk, overal stoort er iets. Neem ‘Love Can’, daar is het alsof de band vergeten is om de keyboard uit te pluggen. Terwijl de muzikanten een song proberen op te voeren, jengelt toetsenist Loek er maar wat doorheen. Totaal tegenstrijdig en het verpest letterlijk de wil om naar de song te luisteren. Een uitzondering is de keyboard op ‘All-in One’, hier voegt het namelijk wel wat toe. Het is wat afhankelijk van je smaak, maar het smeert de reggaeklanken perfect met het rockgeluid. Al met al blijft ook dit een middelmatige track.
Blueminded kiest op alle vlakken voor de meeste veilige optie. Dat is zonde, want in combinatie met de oppervlakkige productie is Blueminded een band zonder gezicht. Het lijkt alsof de mannen geen echte keuze durven te maken. Hier is maar één oplossing voor, denk goed na wat voor genre of sound je wilt. Laten we hopen dat de rockers dit advies ter harte nemen, want het debuutalbum is een rommelige aaneenschakeling van ronduit saaie songs geworden. En dat had niet gehoeven.
Josef Salvat - Night SwimToen zijn cover van Rihanna in een reclame van Sony werd gebruikt, werd hij...
Sasha - Scene Delete Een artiest die je in een dure club op Ibiza verwacht die opeens een album...