Met Azel wil Bombino niet alleen terugdenken aan zijn geboorteplek, Omar wil ook een ode brengen aan de Toearegse muziekstijl. Tien dagen lang hebben ze getracht om de traditie zo authentiek mogelijk te houden. Nu heeft ondergetekende geen achtergrond in Nigeriaanse wereldmuziek (waar Bombino vandaan komt), al kan er gesteld worden dat het authentiek klinkt. De opgewekte songs doen denken aan woestij-achtige plaatsen waar de zon nooit onder lijkt te gaan. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de aanwezigheid van meerstemmige zang en het gebruik van instrumenten als djembé, conga en shakers.
Maar wacht even, is Azel dan echt een authentieke plaat waar je maar van moet houden? Nee hoor, integendeel zelfs. Bombinbo refereert licht aan andere genres. Het gitaarwerk op het zweverige ‘Iwaranagh’ is overduidelijk een eigen renditie van menig bluesgitarist. Op hetzelfde nummer speelt de bassist bijna offbeat, wat op zijn beurt doet denken aan reggae. Toch zou je bij de eerste luisterbeurt dat niet zo snel zeggen. Het regelmatige geklap en de authentieke zangstijl zorgt ervoor dat het nummer traditioneel blijft.
En precies dat, die mix van authentiek en de bekende weg maakt van Azel een topplaat. Ieder met een zwak voor wereldmuziek luistert er zo doorheen. Natuurlijk is de zangstijl erg onderhevig aan of je het persoonlijk lekker vind, de rest is vakkundig uitgevoerd. De warme klanken pakken elke muziekliefhebber in, luister maar eens naar ‘TamiditineTarhanam’ of ‘Timidiwa’. Het gitaartalent spat er vanaf. Ja, en probeer dan maar eens de wil om te dansen eens te weerstaan. Dat lukt vast niet. Een prachtige keuze voor het festivalseizoen, zelfs als de zon niet schijnt.
Jane Lee Hooker - No B!Het is een stoere combinatie. De dames van Jane Lee Hooker spelen een...
Jack and the Weatherman - Some Kind Of Purpose Een gitaar, een ukelele, een harmonica, een voet tamboerijn, een zelfgemaakte...