2016-06-27
In 2014 hoorden we voor het eerst van Orange Maplewood, toen brachten ze hun debuutplaat Just Another Fairytale uit waarop al te horen was dat deze Amsterdammers met roots in de Achterhoek de komende tijd in de gaten gehouden moeten worden. De nieuwste release, een EP genaamd Sorry, belooft alleen nog maar beters voor de komende tijd. Ook dit keer krijgen we weer snoeiharde gitaarriffs, en heerlijk rauwe vocalen te horen, en dan met name in de eerste twee nummers. De laatste track: ‘Will Melody Be Mine?’ duurt meer dan zeven minuten en is net anders dan zijn twee voorgangers, maar toch ook hetzelfde.De laatste jaren komen er in de lage landen goede harde garage/rockbands naar voren (denk bijvoorbeeld aan John Coffey), en Orange Maplewood leverde eerder dit jaar niets anders dan een lekker staaltje muziek om op te raggen. De eerste twee nummers ‘Sorry’ en ‘Clock’ zijn perfect om zowel een festivalterrein als een club op z’n kop te zetten met gitaarpartijen waarbij je vreest dat de versterker in brand zal vliegen, wat volgens de band tijdens de repetities ook daadwerkelijk is gebeurd. Daarnaast is er ook een verhaal bekend waarbij vanuit de studio van Radio 6 naar 3FM werd gebeld om te vragen of het live-geluid van dit Amsterdams rockkwartet niet wat zachter kon. Het antwoord? Natuurlijk kon dat niet.
Het laatste nummer verdient wat extra aandacht. De band laat hier zien meer in hun mars te hebben dan alleen het raggen wat we tot nu toe van ze gehoord hebben. ‘Will Melody Be Mine?’ heeft een prachtige opbouw en gedurende het nummer lijkt het alsof de gitaar steeds iets meer distorted gaat klinken, om uiteindelijk te eindigen bij het welbekende rauwe geluid. De tekst is meeslepend en al na een paar keer voel je de neiging opkomen op het refrein mee te zingen. Al met al een topplaat!
.jpg)
Will Knox - The River InkDe fans van de Britse singer-songwriter Will Knox bevinden zich voor het...
.jpg)
Mark Pontin Group - Textures Dit kwartet uit Wales, aangevoerd door gitarist/zanger Mark Pontin, brengt...