2016-08-12
De fans van de Britse singer-songwriter Will Knox bevinden zich voor het grootste deel in Nederland. Knox heeft hier familie wonen en zit bij een Nederlandse platenmaatschappij. De release van zijn tweede plaat The River Ink vond dan ook plaats in het Amsterdamse Paradiso en zijn album is tot nu toe alleen in de Benelux te krijgen. The River Ink heeft nog steeds een folkbasis, maar heeft meer elektronische popinvloeden dan het debuutalbum The Matador And The Arcobat uit 2009. The River Ink is dan ook even wennen, het ligt niet altijd even gemakkelijk in het oor. In een eerste oogopslag zijn de songteksten mooi, maar met iets te veel overtuigingsdrang gebracht. Knox zingt alsof hij de emotie en het gevoel van zijn teksten wil forceren, waarmee hij net de plank misslaat. Het duurt even voordat deze eerste reactie is weggeëbd en Knox zich van een andere kant laat zien. Sommige liedjes hebben rust en ruimte nodig om te laten horen wat er gebeurt. Openingsnummer ‘Domino’ is zo’n liedje; nadat het enkele keren wat onprettig klonk, bleek het later een intiem liedje te zijn met een beeldende poëzie: ”And where have you been lately/Apart from in the safety of my dreams/Under locks of melancholic songs in keys/That open doors while no-one leaves”. Dit is bij meerdere nummers het geval, zo ook bij de eerste single ‘Riverside’.
Toch blijft bij een enkel nummer het knagende gevoel van geforceerde emoties hangen. Het tweede nummer ‘I Dance With Your Ghost’ is onderhevig aan een flinke dosis elektronische invloeden die het nummer richting de radiopop van landgenoot Olly Murs trekt, terwijl Knox zelf het liedje richting intieme folk lijkt te willen duwen. Verscheurd tussen deze twee stijlen, komt ‘I Dance With Your Ghost’ tussen wal en schip terecht en is het net goed genoeg.
De tweede plaat is altijd moeilijk, maar Will Knox brengt het er goed vanaf. The River Ink heeft soms wat tijd nodig, maar van meerdere keren luisteren, worden de meeste nummers gelukkig alleen maar beter. De liedjes met de grootste elektronische invloeden, voelen nog wat ongemakkelijk aan, hopelijk vallen ze later nog op hun plek.
.jpg)
Painted Wives - Obsessed With The EndWanneer een band een mengsel van doommetal en sludge maakt ligt de spanning...
.jpg)
Orange Maplewood - Sorry In 2014 hoorden we voor het eerst van Orange Maplewood , toen brachten ze...