Obsessed With The End begint ijzersterk met ‘Hollow Bones’ dat Mastodon met Alice In Chains-achtige zang combineert. Ook de drie songs hierna zijn prima, al steekt ‘Countless’ met zijn Candlemass-achtige meebrulrefrein er wel bovenuit. Hierna kakt het niveau een klein beetje in. Zo is het eerder genoemde ‘My Sisters’ een beetje een dissonant en het daaropvolgende ‘Congratulations’ blijft ook niet lekker hangen.
Gelukkig pakt Painted Wives het sterke niveau van het begin hierna weer op met het afwisselende en doomy ‘Icy Blonde’, waarop hoofdrollen zijn weggelegd voor een vanuit zijn tenen zingende Jeff Lyman en een zacht op de achtergrond kabbelende piano. Het instrumentale ‘Kubrick’s Tongue’ is de voorbode van een sterk trio songs dat de plaat in stijl afsluit. In het laatste nummer, ‘Interstellar Grace,’ worden straffe doomriffs gekoppeld aan serene zang. Het is een van de betere songs op het album.
Obsessed With The End is een sterk debuut van het kwartet uit Huntington Beach. Zij laten maar weer eens horen dat het beproefde recept van een mengvorm van doom en sludge nog altijd voor memorabele muziekstukken kan zorgen.
Avatar - Feathers & FleshIedereen die Avatar onlangs op Fortarock gezien heeft, weet dat de band een...
Will Knox - The River Ink De fans van de Britse singer-songwriter Will Knox bevinden zich voor het...