Maar het moet niet lijken dat het album vooral om leuke verwijzingen en lolletjes gaat, de boventoon wordt gevoerd door snoeiharde gitaarlijnen en opzwepende drums die de band op majestueuze wijze naar de eigen hand weet te zetten. De vocalen van Adam Carrol zijn zuiver en passen goed bij de gespeelde muziek. Op een aantal punten is nog te merken dat Zoax nog maar net eigen platen aan het uitbrengen is. De single van het album was ‘The Bad Blood’, een nummer waarin niet hun volle potentieel naar voren komt, maar dat in plaats daarvan een beetje vlak overkomt. Tracks als ‘KSYCHIA’ of ‘King And Queen’ zijn veel meer eigen, met respectievelijk een prachtige boodschap en een muzikaal vertoon.
Al met al belooft Zoax de komende jaren zich alleen nog maar verder te ontwikkelen en beter en beter te worden. Op dit album horen we zo nu en dan al enkele pareltjes die ons sprankjes hoop geven, en de verwachting is dat dit er in de toekomst alleen nog maar meer worden.
Joana Serrat - Cross The VergeHet is dat haar naam en de bio het verraadt, maar anders zou je niet denken...
Avatar - Feathers & Flesh Iedereen die Avatar onlangs op Fortarock gezien heeft, weet dat de band een...