RECENSIE: Lilly Hiatt - Royal Blue

Hiatt
recensie cijfer 2016-08-02 ”Why don’t you just be you” was het advies van haar vader en om maar meteen alle twijfel weg te nemen, Lilly Hiatt is inderdaad de dochter van papa John. Hij adviseerde haar om zoveel mogelijk zichzelf te zijn en niet op een geforceerde manier haar stem, en vooral ook haar teksten, anders te doen laten klinken. Het bleek precies dat te zijn waar het op dat moment aan ontbrak, toen ze hem haar zelfgeschreven composities presenteerde. Gevoelige liedjes, teksten over ellende en over hoe er mee om te gaan. ”Waarom alles mooier laten lijken? Laat het gevoel spreken”. Dat moet zo ongeveer de indirecte strekking zijn geweest van het advies dat de begenadigde singer-songwriter haar gaf. Er is veel gebeurd in de voorbije jaren tussen vader en dochter. Een hardnekkige alcoholverslaving was er de oorzaak van dat Lilly het lange tijd moest doen zonder vaderlijke adviezen. Dat haar toekomst zich in de muziek zou gaan afspelen was echter al snel duidelijk en leek zelfs onvermijdelijk.

Na Let Down, een eerder debuut uit 2012, is er dus drie jaar later een opvolger verschenen maar het geduld van de fans werd behoorlijk op de proef gesteld voordat de opnames van Royal Blue daadwerkelijk werden uitgebracht. Het heeft zelfs nog langer geduurd voordat het album uiteindelijk hier zou verschijnen. In mei 2014 was een studio in Nashville, de woonplaats van de familie Hiatt, de plaats waar alle ervaringen en verhalen in muziek werden omgezet. Het lijkt er sterk op dat ze met dit album de eerdergenoemde periode probeert af te sluiten. Cynisme, frustratie, verdriet maar ook de drang om door te zetten en te overleven, allerlei thema’s die we in de teksten terugvinden en ook in de muziek verwerkt zien. Zware, op synthesizer leunende melodieën worden afgewisseld met felle gitaarakkoorden waarin folk- en indierockinvloeden de boventoon voeren, maar waarin het lijntje naar Americana en countryrock, zoals in ‘Somebody’s Daughter’, soms flinterdun is. Hiatt overtreft zichzelf in het epische titelnummer dat het slotstuk vormt van dit album en waar alles bij elkaar lijkt te komen. Het melancholische ‘Royal Blue’ bevat een enorme geladenheid en toont aan dat we hier te maken hebben met een zeer getalenteerde dame die weliswaar gezegend is met de juiste genen, maar het ook probleemloos op geheel eigen kracht weet te redden.
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:Lilly Hiatt Label:Normaltown Records
Cover Summer Cannibals - Full Of It

Summer Cannibals - Full Of ItWaar het nummer 'Summer Cannibals' dat Patti en Fred Smith een aantal jaar...

HAD

Hidden Agenda Deluxe - Pan Alley Fever Wie de cd Pan Alley Fever voor het eerst in zijn handen krijgt en die...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT