Gallowstreet - Battleplan Recensie op Podiuminfo

2016-06-24 Als je net als ondergetekende van kleins af aan achter mars- en showbands hebt aangelopen dan is de kans groot dat je levenslang een zwak hebt voor het geluid van blaasinstrumenten. Waar mars- en showbands moeilijk van de term oubollig los weten te komen, zijn er enkele corpsen in Nederland die in positieve zin de aandacht weten te trekken. Irene Ede en Advendo Sneek bijvoorbeeld die naast hun uniformen en creativiteit ook met het repertoire, waar Latijns-Amerikaanse invloeden voor een afwijkende sound zorgden, weten op te vallen. Ondanks uitzonderingen blijft instrumentale muziek een lastig genre. Gelukkig lijkt er met het werk van Kyteman, maar op het moment nog relevantere Jungle By Night, verandering in te komen. Dat bleek wel uit het massaal toegestroomde Pinkpoppubliek bij het sterke optreden van laatstgenoemde. Uit datzelfde collectief zijn trombonist Ko Zandvliet en trompettist Bo Floor ook actief in de twaalfkoppige brassband Gallowstreet.

Het mag geen verrassing zijn dat de nadruk in deze brassband niet zoals bij Jungle By Night bij Afrobeat, funk en jazz ligt, maar de appel valt niet ver van die boom. Hoewel een deel van debuutalbum Battleplan minstens net zo dansbaar is als Jungle By Night, is het instrumentarium anders. Hier geen bas, gitaar en keyboards. Maar het bombastische geweld van trompettisten, trombonisten, saxofonisten en een sousafonist. Dit in combinatie met een percussionist en een drummer. Samen wisselen ze groots opgezette, beukende tracks af met rustiger, ingetogen materiaal.

Battleplan opent vanuit een klassieke opbouw, waarna door de saxofoons al snel een zwoele sound ontstaat. De drums en percussie zorgen voor een fijne groove en uit het samenspel blijkt meteen dat we hier niet met een zooitje ongeregeld te maken hebben, maar met een groep muzikanten die heel goed weet wat het doet. Ook het opvolgende ‘Achilles’ wordt stemmig geopend en wederom zorgt de ritmesectie voor de groove. Een sterk aspect is dat er altijd spanning in de tracks zit. Een goed voorbeeld is de titeltrack. Ondanks dat er veel repeterende partijen gespeeld worden, zijn het tempowisselingen en solo`s die je aandacht gijzelen.

Vanaf ‘Contraband’ en ‘Bagheera’ zoekt Gallowstreet de dansbare kant op. Beiden tracks die niet zouden misstaan in het repertoire van eerdergenoemde showbands. Met het wederom zwoele ‘Dilladdis’ komt het collectief nog eenmaal terug in iets rustiger vaarwater, al blijft de spanning onverminderd aanwezig. Het opvolgende ‘Etna’, waar de ritmesectie een onrustig drum & bassritme door de speakers knalt, vormt de opmaat voor het absolute hoogtepunt en afsluiter ‘Diesel’. Hier worden alle elementen van Battleplan nog eens samengevoegd. Het resulteert in een track waarbij het onmogelijk is om niet springend en dansend door je kamer te gaan.

Met Battleplan presenteert Gallowstreet zich als sterke speler die instrumentbeheersing en dansbaarheid hoog in het vaandel hebben. Als Jungle By Night een festival op zijn kop kan zetten met instrumentale muziek, dan moet dat voor deze heren ook geen probleem zijn.

Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Gallowstreet Label:V2 Records