Holy Fuck - Congrats Recensie op Podiuminfo

2016-06-18 Holy Fuck wordt in 2004 opgericht door Brian Borcherdt en Graham Walsh. De band debuteert een jaar later met een titelloos album en in 2007 volgt het sterke album LP. In 2010 verschijnt het album Latin, maar daarna wordt het lange tijd stil rond Holy Fuck. Zes jaar na Latin is er echter toch een opvolger.

Congrats is opgenomen in dezelfde bezetting als Latin, dus naast kernleden Borcherdt en Walsh horen we drummer Matt Schulz en bassist Matt McQuaid. En waarschijnlijk mede hierdoor klinkt Congrats als een logisch vervolg op Latin. Want hoewel er zes jaar verstreken is sinds het verschijnen van Latin, een periode waarin hele genres kunnen opkomen en weer verdwijnen, is er in de wereld van Holy Fuck niet al teveel veranderd. De band maakt nog steeds experimentele muziek met invloeden uit elektronica, noise, rock en krautrock. Wel doet de band het soms een beetje kalmer aan dan voorheen en horen we hier en daar vocalen. Deze zijn echter zo goed als onverstaanbaar, waardoor de stem hier feitelijk als instrument wordt ingezet. Het feit dat Congrats, in tegenstelling tot de eerdere albums, in een echte studio werd opgenomen heeft gelukkig niet geleid tot een gladde of overgeproduceerde sound.

Congrats opent met ‘Chimes Broken’, een lekker gejaagde bak herrie. In het wat langzamere ‘Tom Tom’ horen we voor het eerst de inzet van vocalen. Ook ‘Xed Eyes’ (spreek uit als “Zed Eyes”) bevat vocalen, maar verder is dit een typsiche Holy Fuck track, in het verlengde van het oudere werk. ‘Neon Dad’ is aanvankelijk wat rustiger van aard, met een soort jaren tachtig gevoel, maar tegen het eind wordt deze track ook weer vrij noisy. ‘House Of Glass’ is funky, met een zeer prominente baslijn, maar deze song is bij vlagen ook behoorlijk stevig, eigenlijk op het lompe af.

‘Shimmering’ is een rustig intermezzo. Een beetje drone-achtig en met ruimte voor een akoestische gitaar. Tegen het eind komt er een soort breakbeat-achtig sampletje door, dat de opmaat lijkt voor de volgende track, maar dat is niet zo. Na ‘Shimmering’ volgt namelijk het nogal simplistische, lomp doorbeukende ‘Acidic’. Gelukkig sluit Holy Fuck de boel vervolgens met ‘Caught Up’ op overtuigende wijze af.

Ondergetekende vroeg zich van tevoren af of we na zes jaar nog wel zaten te wachten op nieuw materiaal van Holy Fuck, maar Congrats bewijst dat de Canadese band zeker nog bestaansrecht heeft. Het album heeft niet de impact van LP en Latin, maar is zeker de moeite waard. Nu maar hopen dat de band met dit nieuwe album in de pocket ook weer bij ons in de buurt komt optreden. Op het podium komt de muziek van Holy Fuck namelijk het beste tot zijn recht.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Holy Fuck Label:Innovative Leisure