PJ Harvey - The Hope Six Demolition Project Recensie op Podiuminfo

2016-06-25 De Engelse Polly Jean Harvey is niet zomaar een zangeres. Ze groeide op in een muzikale familie en studeerde acht jaar lang saxofoon. In 1988, toen ze 19 jaar oud was en twee jaar met een eigen bandjes in haar woonplaats Dorset muziek had gemaakt, werd ze gevraagd als saxofoniste/gitariste in de band 'Automatic Dlamini' uit Bristol. In 1989 werd een plaat opgenomen met daarop een door Polly geschreven nummer, ‘Heaven’. De plaat wordt echter nooit uitgegeven, maar Polly blijft haar eigen nummers schrijven en opnemen en begint in 1991 haar eigen project onder de naam PJ Harvey , samen met ex-Automatic Dlamini lid Rob Ellis (drums) en Ian Olliver (bas). PJ Harvey brengt haar eerste single ‘Dress’ in oktober van hetzelfde jaar uit, dat in Melody Maker werd verkozen tot beste single van de week door de criticus John Peel. In het voorjaar van 1992 bracht PJ Harvey de al even succesvolle single ‘Sheela-na-gig’ uit, gevolgd door het album Dry. Het album, met invloeden van punk, blues en grunge, zorgde ervoor dat het tijdschrift Rolling Stone de 22-jarige Harvey uitriep als Beste Songwriter van het jaar en Beste Nieuwkomer.

Vierentwintig jaar, twaalf platen, samenwerkingsverbanden met Thom Yorke, Nick Cave, Josh Homme (QOTSA), Tricky en talloze anderen, een benoeming tot #1 in de lijst van 100 Greatest Women in Rock Music, en een aantal filmrollen later, zijn we aanbeland bij haar nieuwe album The Hope Six Demolition Project. Dit is de opvolger van Let England Shake dat in 2011 grote indruk maakte en de in de UK prestigieuze Mercury Price won als beste album van het jaar. De politieke lijn wordt op The Hope Six Demolition Project doorgetrokken. Harvey doet op haar manier verslag van misstanden waarmee ze tijdens haar reizen in oorlogsgebieden (Kabul en Kosovo) en achterstandswijken (Washington) wordt geconfronteerd. Multi-instrumentalisten en oudgedienden John Parish, Mick Harvey en topproducer Mark Ellis (a.k.a. Flood) zijn weer van de partij. Het totale project, want zo kan het wel bestempeld worden, behelst naast het album een gedichtenbundel, een foto-overzicht en een documentaire in de maak.

De muziek van PJ Harvey is niet recht toe recht aan en ligt zelden gemakkelijk in het gehoor. Vanaf Let England Shake hanteert ze een schrijfstijl die meer van de tekst uitgaat. Niet verwonderlijk gezien de veel grotere nadruk op de boodschap, hoewel deze niet altijd even duidelijk is. De muziek op The Hope Six Demolition Project is vaak mooi, maar kent ook lelijke momenten, is soms complex dan weer eenvoudig, zwaar dan weer luchtig. Een vreemde combinatie van hoge en lage vocalen, een regelmatig terugkerende saxofoon, folkachtige melodieën en een rockachtige instrumentatie. De meningen zijn zeer verdeeld, maar oordeel niet meteen na de eerste keer luisteren, het is een echte groeiplaat. Of het je aanspreekt of niet, Polly Harvey is een fenomeen waar we nog lang niet vanaf zijn.

Recensent:Michiel van den Dorpel Artiest:PJ Harvey Label:Island