Bløf - Umoja Recensie op Podiuminfo

2016-07-06 Op de elfde editie van Concert At Sea, het festival dat Bløf eigenhandig uit de Zeeuwse klei trok, werd met een speciale heruitgave op vinyl gevierd dat Umoja tien jaar bestond. Niet alleen werd het artwork onder handen genomen, er werden naast de dertien tracks ook vier bonustracks toegevoegd. Het resultaat is en een fraaie dubbel-LP met tekstboekje en informatie over de na de opnames speciaal opgerichte stichting. Daarnaast is er via www.umoja.nl een interactieve website gelanceerd waarop beelden en muziek de verhalen achter de songs vertellen.

Maar hoe zat het ook alweer met Umoja? In 2006 verscheen het album waarvan de titel in het Swahili staat voor saamhorigheid. Het ambitieuze project bestond uit dertien tracks die in dertien verschillende landen tot stand kwamen door samenwerkingen met muzikanten uit die landen. Kenia, Turkije, Japan, Cuba, Amerika, Argentinië, Nigeria, Portugal, Ierland, Rusland, Bhutan, Australië en India werden aangedaan. Met namen als Kodo, Femi Kuti, Eliades Ochoa, Counting Crows, Carel Kraayenhof en Christina Branco wisten de Zeeuwen niet de minste muzikanten aan hun project te binden. Het leverde een album op dat met zijn mengeling van pop en wereldmuziek een groot publiek wist aan te spreken. Dat blijkt wel uit de dubbel platina status en de hits ‘Aanzoek Zonder Ringen’ (Japan), ‘Hemmingway’ (Cuba) ‘Mens’ (Turkije), ‘Een Manier Om Thuis Te Komen’ (Bhutan) en ‘Donker Hart’ (Rusland).

Wat Umoja naast de ambitieuze omvang en de mengeling van wereld- en popmuziek zo goed maakt is het gegeven dat alle dertien tracks gemakkelijk als single uit had kunnen komen. De eerdergenoemde singles zijn sterk, maar minstens net zo sterk zijn opener ‘Binnenstebuiten (Yele)’ (Kenia) dat meeslepend is en het mysterieuze ‘Een En Alleen’ (India) dat uitbouwt naar een krachtig slot. Maar ook de ballad ‘Wennen Aan September’ met Counting Crows, toch al een eerder beproefde samenwerking bij ‘Holday In Spain’, staat nog altijd als een huis. Net als het krachtige ‘Laag Bij De Grond’ (Nigeria) en de schitterende Keltische klanken van ‘Vreemde Wegen’ (Ierland). Zo kunnen we nog wel even doorgaan.

De vier bonustracks, ‘Regen’ (Marokko) dat al eens als b-kant en bonustrack op de soundtrack van de documentaire over Umoja verscheen en het in Rusland opgenomen ‘Zie Mij’ vullen het album goed aan. Van de twee akoestische tracks ‘De Hemel Is De Aarde’ en ‘Wennen Aan September’ kun je je afvragen of het een toegevoegde waarde heeft. De uitgeklede versie van de eerste houdt zich akoestisch moeiteloos staande, maar bij de tweede valt de vooral productie op. Het klinkt als een demo. Het maakt het album niet minder, maar de noodzaak ontbreekt.

De nieuwe uitgave van Umoja bewijst dat het album in tien jaar niet in kracht heeft verloren. Sterker nog, het is knap dat een album na tien jaar met het huidige maatschappelijke klimaat juist aan kracht en urgentie wint. Het is niet overdreven om te stellen dat Umoja niet alleen het beste is wat Bløf ooit heeft afgeleverd, het is ook een van de beste platen in de Nederlandse muziekgeschiedenis.

Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Bløf Label:Universal