2016-10-20
Hopelessness is het eerste album van Antony Hegarty, wat niet onder haar echte naam (en samen met The Johnsons) wordt uitgebracht. In plaats daarvan bedacht ze het pseudoniem ANOHNI en werkte ze samen met elektronische producers Hudson Mohawke en Oneohtrix Piont Never. Beide niet direct namen die je verwacht bij de klassieke kamerpop waar Hegarty om bekend is. Toch een geweldige keuze, blijkt op dit unieke protestalbum. Anohni heeft er steeds meer moeite mee om aan de zijlijn toe te kijken hoe in een rap tempo onze wereld kapot gemaakt wordt. En op Hopelessness drukt ze ons op de pijnlijke feiten waar de meeste mensen liever niet over nadenken.Persoonlijke vrijheid en vrijheid van meningsuiting in een tijd van duidelijk zichtbaar racisme, seksisme en het monitoren door overheidsinstellingen. Oorlogen in oorden ver hier vandaan (die door aanslagen opeens toch heel dichtbij komen). Rijke bedrijven en politici die over de lijken van de armen nog meer geld binnen halen. En ook nog eens de opwarming van de aarde, en de distantiering tussen mens en natuur.
Anohni bezingt zonder poespas de hypocrisie en problemen die momenteel een grote rol spelen in ons dagelijks leven. Of we ons er nu voor verschuilen of het gewoon negeren, we zijn allemaal schuldig en Anohni spreekt ons direct aan op ons gedrag als mens. Op de eerste single ‘Four Degrees’ bezingt Anohni hoe ze graag de prachtige natuurgebieden van de wereld nog wel zou willen zien. Wetend dat die natuurgebieden kapot gemaakt worden door de behoefte van de mens om altijd maar overal naartoe te reizen en zo mee te doen aan de opwarming van de aarde. Maar ach, wat kan vier graden nu eigenlijk kwaad? Blijken het precies die vier graden te zijn, waarna er geen terugkeer meer mogelijk zal zijn naar een leefbaar klimaat.
‘Why Did You Seperate Me From The Earth?’ is net als ‘Four Degrees’ een klacht over de manier waarop we met onze natuur om gaan, en stelt ze heel direct de vraag (aan God) hoe we als mens zo ver verwijderd zijn geraakt van de aarde. ‘Watch Me’ is een duidelijk beklag over de steeds groter wordende bemoeienis van overheden in de privélevens van de gewone man. En zo probeert Anohni op ‘Drone Bomb Me’ en ‘Crisis’ ook te laten zien dat de moordzucht van regeringen simpelweg gestoord en onmenselijk is.
Over all schetst Anohni een beeld dat we allemaal herkennen, en tegelijkertijd allemaal proberen te vergeten. Deze kwetsbare maar keiharde onderwerpen worden perfect ondersteund door de muziek van Hudson Mohawke en Oneohtrix Point Never, die de perfecte balans tussen breekbare melodieën en keiharde beats bieden. De prachtige croon van Anohni zorgt er voor dat Hopelessness een tragisch dance album is geworden wat meer pijn doet dan je zou willen toegeven. Maar wat wil je, de waarheid doet altijd pijn.
.jpg)
Pantha Du Prince - The TriadHendrik Weber, beter bekend als Pantha du Prince , brengt na zes jaar weer...
.jpg)
Lacuna Coil - Delirium Vaak starten metalbands in de eerste jaren zo hard mogelijk en boeten...