2016-09-12
Hendrik Weber, beter bekend als Pantha du Prince, brengt na zes jaar weer een nieuw album uit. Maar echt zes jaar hebben de fans van de Duitse DJ niet moeten wachten, want in 2013 ging hij een samenwerkingsverband aan met The Bell Laboratory. Op Elements Of Light werd zijn minimale techno ondersteund door een carillon. Het leverde een bijzondere fusie op. Nu is hij solo terug met The Triad, zijn vierde album. Een rigoureuze koerswijziging voert Weber niet door, waardoor de muziek op zijn nieuwe plaat zowel aansluit op zijn samenwerkingsverband met The Bell Laboratory als op zijn vorige plaat Black Noise. Bijzonder is het wederom.Weber heeft de klokken niet aan de wilgen gehangen. In een aantal van zijn nummers komen de soms haast kerkelijke klanken nog prominent naar voren. De klokken en bellen vormen een bijzondere basis voor de details die de Duitser in zijn muziek verwerkt en ze komen op verschillende manieren terug. Eentonigheid is op The Triad niet aan de orde. Vanaf het betoverende ‘The Winter Hymn’, waarop Queens voor de vocalen zorgt, pakt Weber de luisteraar in met zijn bijzondere geluid. Hij verandert zijn muziek steeds lichtjes, waardoor het geheel vaak in een vloeiende lijn overloopt. Het eerste hoogtepunt is ‘Frau Im Mond, Sterne Laufen’, waarbij de harmonieuze muziek wordt aangevuld door een scherp slagwerk op de achtergrond.
Het indrukwekkende, tien minuten durende ‘Chasing Vapour Trails’ bouwt op met spanning om in een overdonderende, galmende climax te ontaarden. Weber speelt met tempo en mengt allerlei klanken op fascinerende wijze. Ook ‘Dream Yourself Awake’ verloopt via een vergelijkbaar patroon. De sterk aanwezige percussie aan het begin van het nummer werkt als opmaat voor een organisch klinkende tweede helft, waarbij zang in het geheel wordt vermengd. Naarmate het einde van het nummer nadert waant de luisteraar zich in een magische zee van geluid.
En zo is het vierde album van Pantha du Prince wederom een zeer fraaie plaat geworden. Hij overtreft zijn vorige platen This Bliss en Black Noise niet, maar laat wel horen hoe uniek hij als artiest is. The Triad is alles wat je van de Duitser kunt verwachten en daarmee een sfeervolle en prikkelende plaat die op sommige momenten terug refereert aan ouder werk en op andere momenten juist totaal op zichzelf staat.
.jpg)
The Adolescents - Manifest Density The Adolescents behoorden begin jaren tachtig tot een succesvolle lichting...
.jpg)
Anohni - Hopelessness Hopelessness is het eerste album van Antony Hegarty, wat niet onder haar...