Het siert Con Brio zich niet te verschuilen voor hun inspiraties, waaruit hun tomeloze ambitie weerklinkt. En waarom ook niet? Het internationale webzine PopMatters noemde Con Brio al eens ”the best new live band in America”. Er ligt dus enigszins druk op hun debuutplaat. Het verklaart mogelijk de aandachttrekkende bombastische oerknal die het album heeft met het titelnummer. Vervolgens schakelt Con Brio een handvol versnellingen terug om de luisteraar twee ijzersterke singles voor te schotelen. ‘Eagle Eye’ wordt gedragen door een heerlijke loungy baslijn, aangevuld met een aanstekelijke melodie. ‘Liftoff’ is funkier, hoekiger en energieker, maar heeft eveneens een songstructuur die de luisteraar direct bij de strot grijpt.
Helaas wordt het niveau van deze twee nummers niet meer behaald op Paradise. Maar wat ook gezegd moet worden, het album zakt geen enkel moment door de ondergrens. Nummers als ‘Free & Brave’ en ‘Money’ laten ons onbewust meebewegen dat zowaar op dansen begint te lijken. Daarnaast valt de rol van bandleider Ziek McCarter, die er overigens een prima kopstem op na houdt, op. Met de ogen licht dichtgeknepen zien we de zanger al dansend en springend het podium veroveren. Kortom, er zit ongetwijfeld meer in het vat van deze zevenkoppige funkmachine. Paradise vertaalt zich intussen als een uitstekend visitekaartje die de nieuwsgierigheid van de funk-liefhebber op prima wijze weet op te wekken.
Ciaran Lavery - Let Bad InEerder stond hij al op Eurosonic Noorderslag en Into the Great Wide Open....
Samaris - Black Lights IJsland staat garant voor eigenzinnige artiesten die nog eigenzinnigere...