2016-08-11
Eerder stond hij al op Eurosonic Noorderslag en Into the Great Wide Open. Ciaran Lavery maakt hartverscheurende maar troostende songs. De man uit Noord-Ierland pakt met zijn hese stem menig hart in en hij is nog lang niet klaar. Na een plaat (Not Nearly Dark) in 2013 en een EP erna is hier een nieuw album. Let Bad In heeft stuk voor stuk nummers die je laat smelten en verlangen naar meer. Het album lijkt erg droevig te zijn, maar toch wordt door de hese, rauwe stem van Ciaran het gevoel van troost gegeven aan de luisteraar. ‘Sonoma’ laat dit horen, door gebruik te maken van klassiek piano gepingel waarbij de track als een intro aanvoelt. Maar zo droevig is het allemaal niet. ‘Okkervil River’ is namelijk erg uptempo, mede door de percussie. Hij vertelt door poëtische teksten over zijn verleden, waardoor het album erg persoonlijk wordt. Je kunt veel verschillende sounds horen, die het nummer dynamisch maken. Hij richt zich echt niet alleen op piano of gitaar. Hetzelfde geldt voor ‘Return To Form’, waarbij de verschillende geluidseffecten zorgen voor een erg origineel lied. Hierin hoor je ook weer vrolijke deuntjes met een diepere tekst. Zoals de centrale zin in de track: ”This is no funeral howl, what this is is a return to form”
Puur, dat is ook een kenmerk van dit album. Zoals in ‘Tell Them All’, waarin de gitaar alleen wordt gebruikt voor de essentie en een viool zachtjes huilt op de achtergrond. En ook de teksten zijn wederom puur. Er wordt naast een levensweg ook levenslessen beschreven. Deze Ier kan erg goed spelen met verschillende emoties. Geen enkel lied is alleen droevig, er straalt altijd een sprankje hoop vanaf. De titeltrack ‘Let Bad In’ heeft dit ook. Geheel a capella met soms een beetje hulp van een echo, vertelt hij met zijn mooie accent zijn verhaal. Echte hitjes zijn niet aanwezig op dit album, maar een erg pakkende track is ‘Blood Red Fist’. Het nummer is erg kalm en de opbouw is perfect. De coupletten zijn rustig en klein, maar het refrein spettert. Het klopt van begin tot eind, net als het hele album. Het laatste nummer,‘Train’, eindigt zoals je zou hopen. Zacht gebruik van verschillende instrumenten en zijn stem komt goed tot zijn recht in de emotionele uithalen.
Er is bijna niets op aan te merken. Ciaran Lavery is een van die parels die niet geslepen hoeft te worden. Hij kan het en hij doet het gewoon. Let Bad In is een erg goed album en is zonde om niet te beluisteren. En niet elk nummer is het zelfde, zoals bij veel van dit soort muzikanten vaak wel het geval is. Er is altijd wel iets te ontdekken in de muziek van Ciaran Lavery.
.jpg)
Mourn - Ha, Ha, He.Het Spaanse kwartet Mourn windt er geen doekjes om. Ze vuren zonder enig...
.jpg)
Con Brio - Paradise Con Brio is een zevenkoppige formatie die haar oorsprong kent in San...