Mourn - Ha, Ha, He. Recensie op Podiuminfo

2016-08-25 Het Spaanse kwartet Mourn windt er geen doekjes om. Ze vuren zonder enig pardon hun ruige punk geïnspireerde rock af op de luisteraar. Om ook buiten Spanje serieus genomen te worden heeft de band besloten om op hun debuutplaat in het Engels te zingen. De leeftijd van de bandleden varieert van 17 tot 20, dus we hebben hier met een piepjonge band te maken. Na een naar zichzelf vernoemde EP is Ha, Ha, He. het eerste album van het viertal, waarop ze in slechts 26 minuten 12 songs lossen.

De opener ‘Flee’ klinkt als No Age en op andere nummers heeft de sfeer en muziek wat raakpunten met PJ Harvey (bijvoorbeeld op het nummer ‘The Unexpected’), maar dan een stuk harder. Het grootste probleem is dat het geheel soms stuurloos aanvoelt. In een hoog tempo worden de nummers eruit geknald. Een nummer als ‘The Unexpected’ klinkt heerlijk ruig en bevat een mooie solo op het einde die ineens uit het niets weer voorbij is. Vervolgens wordt de volgende partij gitaargeweld op de luisteraar afgevuurd, waardoor er weinig ruimte is om even bij te komen. Dat neemt niet weg dat Mourn verrassend volwassen klinkt. De muziek is agressief, snel en recht voor zijn raap. Frontvrouw Jazz Rodríguez Bueno schreeuwt op een aantal nummers de longen uit haar lijf.

Richting het einde van de plaat raakt de variatie enigszins zoek. Haast onopvallend gaat ‘Gertrudis, Get Through This!’ bijvoorbeeld over in ‘President Bullshit’. Het is de vraag of wat meer finesse überhaupt past bij een band als Mourn, maar het zou op een volgende plaat geen kwaad kunnen iets meer aandacht aan variatie en opbouw te besteden. Al met al luistert Ha, Ha, He. met momenten lekker weg en de no-nonsense aanpak die het viertal lijkt te hebben gehanteerd past goed bij de met punk geïnjecteerde muziek. Voor de liefhebbers van het genre zal deze debuutplaat daarom wellicht een andere ervaring bieden dan voor niet-liefhebbers.

Recensent:Jasper van Quekelberghe Artiest:Mourn Label:Captured Tracks