2017-05-01
Eerst even voor het plaatje: Fraai gekapte lokken naar links of rechts, piercing of oorbel op de juiste plek. Iedereen strak in het wit behalve wat zwarte accenten ter hoogte van de biceps, de een in een strakke tanktop, de andere in een verscheurde longsleeve. Nog een ander in een witte blazer zonder shirt en een mutsje half scheef over het achterhoofd. Fel wit achterlicht en poseren maar. Onderdruk de neiging maar eens om vooringenomen te zijn, terwijl de bandfoto direct doet vermoeden dat het Duitse Run Liberty Run zich aan het klaar maken is voor een voorronde van het songfestival anno 2003. Een boek mag je niet beoordelen om de kaft. Een band niet om het plaatje. Frisse moed en ogen dicht dus. We Are opent met ‘Ashes en Dust’ waar met een elektrisch pianootje meteen de toon wordt gezet voor de rest van de plaat. Koortjes verdronken in reverb die in een nogal zwaar Duits accent dingen naar je roepen. Single ‘We Are’ lijkt qua thematiek in dezelfde hoek te eindigen. En ook ‘Rain’, ‘Where Are You Now’ en ‘Start A Fire’ ontkomen niet aan deze formule. Lang verhaal kort: Er valt bijzonder weinig te melden over dit album. De rest van We Are staat namelijk voller dan vol met lachwekkend vergezochte oneliners onder vreselijk overgeproduceerde gitaren. Werkelijk alles wordt uit de kast getrokken om een zaal vol met hun vuist de lucht in te krijgen. Denk aan de dramatiek van bands als 30 Seconds To Mars maar minus de ziel of in ieder het geloof en overtuiging. Het is symfonische rock gebracht met kindvriendelijke distortion en keyboards maar zonder duizelingwekkend musicianship. Denk aan stemmen die uit de diepte lijken te komen om alle ‘bepalende trefwoorden’ in de liedjes in koor mee te zingen. Denk er vervolgens wat omlaag gedraaide floortoms bij (waar je bij wijze van spreken meteen het water in superslowmo vanaf ziet spatten in de nieuwe videoclip) en je bent er wel zo’n beetje.
Wat blijft is de giftige glimlach omdat achteraf alsnog blijkt dat alles waar je bang voor was bij het zien van de begeleidende bandfoto honderd procent waar bleek: Ook in het geval van Run Liberty Run is slecht gejat nog steeds slecht gejat. Afplakken en hulzen rapen zou een vriend zeggen. Uitzetten en vergeten.
.jpg)
Giant Gutter From Outer Space - Black BileBas en drums, meer heeft Giant Gutter From Outer Space niet nodig op haar...
.jpg)
Tarja Turunen - The Brightest Void Begin augustus is The Shadow Self , het nieuwste album van Tarja Turunen...