De EP opent met het ambiente ‘For You’. Er klinken achtergrondgeluiden en een rustige piano die doet denken aan de populaire neoklassieke artiesten als Nils Frahm. De achtergrondgeluiden zwellen aan en gaan over in elektronische invloeden. Daar overheen begint Tusks met haar hoge en zoete stem te zingen. Het is een dromerig geheel dat rustig rond zweeft, maar niet naar grotere hoogtes stijgt. Dat hoeft hier eigenlijk ook niet. Het tweede nummer ‘False’ toont het karakter dat ‘For You’ niet biedt. De manier van zingen en vooral het werk van de elektrische gitaar die later in het nummer begint, doen direct denken aan The XX. Tusks klinkt dan wel minder zwaarmoedig dan The XX, maar komt zeer dicht in de buurt. Op het daarop volgende ‘Ivy’ blijft ze in de buurt van deze stijl, maar klinkt ze melancholisch en komen er meer popinvloeden bij. Vervolgens heeft het laatste nieuwe nummer ‘Torn’ een lichte jazzintonatie, maar helaas wordt het niet spannend. Tot slot is er nog een radioversie van ‘For You’ te vinden op de EP. Deze versie zet wat steviger in dan de eerste versie en heeft een sfeer die sterk aan James Blake doet denken.
Fans van andere donkere alternatieve pop als van James Blake, The XX en Daughter kunnen hun hart ophalen bij deze nieuwste aanwinst in de familie: Tusks. Op haar EP False komt al het goede van de bovengenoemde bands samen in vijf nummers.
Olga Bell - TempoNee, het is niet de nieuwe plaat van Regina Spektor die je hebt opgezet. Toch...
Ben Lukas Boysen - Spells In het werk van de muzikant c.q. geluidskunstenaar Ben Lukas Boysen staat...