De band maakt aanstekelijke pianopop liedjes die stiekem een beetje afgekeken zijn van bands als Keane, maar ook van ons eigen Krezip. Only Seven Left kan op de debuut E.P. Forever is a lie helaas nog niet aan het niveau van een band als Keane tippen. Dit heeft onder andere te maken met het feit dat er nog te weinig melodie zit in de liedjes en dat de band nog niet helemaal weet wanneer een liedje toch echt te lang duurt. Een voorbeeld hiervan is de ballad ‘Intention’s left your vacant smile’, dat bijna vijf minuten klokt. Vijf minuten is op zich natuurlijk niets te lang, maar dan moet er wel een aantal ingrediënten aanwezig zijn (bijv. sterke melodie, goeie zanglijn of mooie spanningsboog) om de boel interessant te houden.
Een ander euvel is de zang, die nog te vaak zeurderig klinkt en na verloop van tijd ronduit gaat vervelen. De Amerikaanse collega’s van Panic! At The Disco, ook al zo’n jonge band, kampen met ditzelfde probleem. Woorden aan het einde van een zin worden te lang gerekt, waardoor veel zinnen precies hetzelfde eindigen.
Toch raakt Only Seven Left af en toe wel de juiste snaar, zoals in opener ‘Leave it all’. Zo durft de band het hier bijvoorbeeld aan, om ook de gitaar een prominentere rol te geven. Als de band wat meer van dit soort uptempo liedjes zou pennen en zich eens buigt over meer melodie in de zanglijnen, kan de band best een heel eind komen. Zeker gezien de jonge leeftijd van de bandleden hebben ze nog alle tijd om te rijpen.
Boudewijn de Groot - Lage LandenNa zijn comeback, halverwege de jaren negentig, bracht Boudewijn de Groot...
Moss - The Long Way Back Moss zag ik afgelopen december openen voor Razorlight in Paradiso. Er zijn...