2016-10-03
“I’m so proud of what I’ve become, a Belgian bluesman since 1991”, zingt Guy Verlinde op Rooted In The Blues, het tweede album dat hij onder zijn eigen naam uitbrengt. Daarvoor verdiende hij ruimschoots zijn sporen in de blues, zowel solo (Lightnin’ Guy) als met band (o.a. The Mighty Gators). De albumtitel verwijst echter niet alleen naar zijn rijke carrière: de luisteraar krijgt op Rooted In The Blues namelijk vooral traditionele blues te horen. Niet zo verwonderlijk ook, als je bedenkt dat het album in twee dagen is opgenomen.Het probleem met traditionele blues is dat de scheidslijn tussen kwaliteit en simplisme erg dun is. Het is te prijzen dat Verlinde zijn muziek nergens overdreven doordrijft en dat alle instrumenten doeltreffend ingezet worden: nergens wordt een noot te veel gespeeld. Dat betekent echter wel dat elke noot onder een vergrootglas komt te liggen, en dan vallen een aantal nummers lelijk door de mand. “Some say it’s boring, it’s always the same / Only three chords to play the game” zingt Verlinde in ‘Soul Jivin’’. Het blijkt een waarheid als een koe te zijn: te vaak spelen alle instrumenten op veilig, waardoor nummers als ‘Thinkin’ About My Baby’ of ‘I’d Rather Feel Lonely Tonight’ gewoon saai worden. Dat er vervolgens ook nog een dertien in een dozijn tekst overheen wordt gezongen helpt ook niet mee. Het euvel van de matige teksten komt sowieso te vaak terug, met de totaal onnodige onomwonden beschrijving van de daad aan het einde van ‘A Whole Lot Of Lovin’’ als dieptepunt.
Daarentegen levert Verlinde ook een aantal heerlijke bluesnummers af. ‘Soul Jivin’’ biedt bijvoorbeeld niet alleen de beste teksten, maar is ook gezegend met een uitstekend op elkaar ingespeelde instrumentale sectie en een puntige gitaarsolo. Knap is ook ‘Take Your Time’, waarop elk instrument scherp en doeltreffend wordt ingezet en de instrumentatie goed aansluit bij de tekst. Wat vooral blijkt is dat, hoewel de kale blues zonder opsmuk zijn charmes heeft, de plaat toch profiteert van een meer gelaagde instrumentatie. De veelvuldige terugkerende harmonica, die nummers als ‘I’ve Got You’ en ‘Winter Blues’ net dat beetje extra geeft, is een goed voorbeeld. Ook het instrumentale ‘Nite Trippin’’ is een pareltje dat halverwege de plaat voor welkome afwisseling zorgt en bovendien, net zoals ‘Let’s Have A Party’, nog maar eens duidelijk maakt dat dergelijke blues het op een podium beter doet dan op een schijfje.
Guy Verlinde levert met Rooted In The Blues een plaat af die lijkt te lijden onder zijn ontstaansgeschiedenis: nummers die vaak al langer op de plank lagen, live opgenomen in niet meer dan een handvol takes. Daardoor missen te veel nummers diepgang en worden ze bij vlagen zelfs saai. Daar tegenover staan enkele goed uitgewerkte, gelaagde nummers waaraan duidelijk langer gesleuteld is. Volgende keer graag een plaat met alleen de laatste categorie graag.
.jpg)
BoXruBa - Wayaca BoXruBa is het verhaal van zanger Aymar Middendorp die Aruba verliet om...
.jpg)
Brooks Williams - My Turn Now Brooks Williams is een man die zijn vak verstaat. Al sinds de jaren ’90...