2016-08-02
Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Soms krijg je van die platen binnen waar je al bij de titel en de bandnaam denkt, ”He, moet dat nou?”. Zo`n plaat is dit, maar goed Meiden Van Kots doet het er natuurlijk ook echt wel om. Eerder wist de jury van Holland`s Got Talent al niet zo goed wat het er mee aan moest, toen Marleen van Zon en Stephanie Smit een auditie deden met het op de debuutplaat Kots CD genoemde ‘Alopecia Androgenetica’. Een grappig bedoelde song over een kale man. Toch schopten de meiden het tot de finale. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ondergetekende er hartelijk om kon lachen. Het deed wat denken aan het inmiddels bijzonder populaire duo Yentl & De Boer, alleen dan heel rauw. Toch weten de Meiden van Kots eigenlijk nooit het niveau van dat duo te bereiken. Sterker nog, het komt er over de gehele breedte maar zelden in de buurt. Waar hem dat in zit? Vooral in de beperkte thema`s die de meiden aanboren. Na vijftien songs die eigenlijk niet over andere zaken gaan dan vocht (uit welk gat dan ook), (dieren)seks, geslachtsorganen en Soa`s (bijvoorbeeld bij de kat) weet je het eigenlijk wel. Het probleem is meestal dat de boel tekstueel zo plat is dat het bijna onmogelijk is om geen braakneigingen te krijgen. Niet gek als je weet dat de meiden elkaar ook via kokhalsgeluiden hebben leren kennen, maar dat terzijde.
Toch verrast het duo nog wel eens tussen al die ranzigheid door. Zo heeft het kinderlijk gezongen ‘Stephanie’ weinig om het lijf, maar de lach neemt hier de misselijkheid van ‘Een Ode Aan De Vrouw’, ‘Vingerlied’ en ‘Zoete Verleiding’ even weg. Beter nog is ‘Kristmus’, ongepaste, ziekelijke teksten over een dode moeder, bewust valse zang en natuurlijk alle nare elementen die van Kerst inmiddels zo`n overdreven commercieel opgedrongen feest maken. Deze gaat ondergetekende over een maand of vier zeker weer eens opzetten.
Meiden van Kots overschrijdt op hun zogenoemde “Treklist” de grenzen van smaak, kunst en schoonheid meer dan goed is voor de luisteraar. Constant lopen ze aan de verkeerde kant van die grens. Wat dat betreft slagen ze met vlag en wimpel in hun opzet. Het is alleen dat het geheel hierdoor heel voorspelbaar is. Een heel klein liedje of tekstje dat juist niet de kant van walgelijk en ongepast zoekt, zou tussen al dit geweld wonderen doen.
Case Yonkhear - EchoesDat het in Nederland barst van muzikaal talent is niets nieuws. Slechts een...
.jpg)
Lucifer's Dream - Remember Een jongedame met een haarkleur die varieert van aquablauw tot zeepaars en...