Roosevelt - Roosevelt Recensie op Podiuminfo

2016-08-18 Marius Lauber, een Duitser die beter bekend is onder de naam Roosevelt, werd van een gitaarbandje meegesleurd in de elektronische muziek uit Keulen. Maar hij liet zijn gitaar niet in de steek en besloot het instrument te gebruiken in zijn eigen muziek. In de elektronische muziek kon je namelijk pas echt de interactie ervaren met je publiek, vond hij. De energie die ontstond als hij draaide in een club werd voor hem een levensdoel en zo ontstond zijn debuutsingle ‘Sea’. Pas drie jaar later, omdat hij zocht naar perfectie, is daar zijn debuutalbum Roosevelt. Twaalf tracks met zomer, funk en disco.

Zodra je de intro hoort, weet je nog niet echt wat je moet verwachten van de rest van de plaat. Maar de samensmelting met ‘Wait Up’ maakt het gelijk duidelijk. Het is funky en je kunt haast niet stil blijven zitten als je het hoort. De melodie gemaakt door synthesizers en gitaar ondersteunen de ietwat simpele tekst. Hier en daar hoor je een voorzichtige trommel, die bij ‘Night Moves’ alles behalve voorzichtig meer is. Het is daar namelijk alsof je in een hele andere cultuur terecht bent gekomen. Toch sluimert het clubleven door de muziek heen. De Duitser vindt dat leven namelijk erg bijzonder; het publiek krijgt steeds meer energie gedurende de avond en je krijgt gelijk feedback op de muziek die je maakt. Deze sound past ook bij de schelle synthesizers die door het nummer blazen. En daarbij zegt de titel van het nummer natuurlijk al genoeg; je moet dansen!

Zo heeft het album nog veel meer van deze dansbare tracks. Uitblinkers hierin zijn ‘Moving On’, ‘Belong’ en ‘Heart’, dat bijna lijkt op een echte popsong. De synthesizers vervelen niet, ook al wordt er veel herhaald. Er is altijd net iets anders te horen. Hoewel de teksten soms erg simpel zijn, leggen ze wel de vinger op de zere plek. Dit is vooral te horen bij ‘Colours’ waar een constante melodie en beat de tekst goed ondersteunt. Ook in het nummer ‘Sea’ komt de tekst goed tot zijn recht door het gebruik van een galm, alsof hij heel ver weg staat. Dit draagt bij aan de sfeer die hij wil neerzetten; het dobberen op zee. De beste song van dit album is toch wel ‘Fever’, dat volledig samensmelt met ‘Daytona’, dat dient als de intro ervan. Er zijn namelijk veel verschillende tonen te horen en je kunt weer heerlijk mee swingen. Net als ‘Hold On’ is dit nummer een en al funky. Deze sound laat je elektronische muziek nog meer waarderen.

Een dansplaat, dat is het. Maar niet zomaar een, het is er een waar vrijwel niemand bij kan stil blijven zitten. Roosevelt zit boordevol goede ideeën die hij graag met iedereen deelt. Dit debuutalbum is ijzersterk en het voelt als een lange mix in een club. De nacht is jong en de zorgen blijken allemaal te vervagen.

Recensent:Nadine Visser Artiest:Roosevelt Label:City Slang