2016-09-09
De bandnaam Dinosaur Pile-Up klinkt als een gezellige bende ter grootte van een apocalyptisch feestje. Muzikaal klopt dat ergens ook wel, echter qua bezetting is het een ander verhaal. Debuutplaat Growing Pains is volledig eigenhandig opgenomen door frontman Matt Bigland, waar hij zijn inner-Dave Grohl volop heeft laten gelden. In de nasleep van het einde van zijn voormalige band Mother Vulpine, zocht hij een nieuwe uitlaatklep voor de demo’s die hij reeds al had opgenomen. Deze opeenstapeling van dinosaurussen was geboren en hij was meteen songwriter, gitarist, zanger, bassist en drummer. Het vormde een levendig en chaotisch geheel in de stijl van Weezer, Nirvana en heel toepasselijk ook Foo Fighters. Opvolger Nature Nurture was een mix van rustigere nummers met volop harde pitrammers en zodoende waren de meningen hierover ook nogal verdeeld. Eleven Eleven is album nummer drie en het eerste album waar ook andere mensen dan Matt op mogen spelen. De huidige drummer zit er sinds 2010 bij, en de bassist sinds 2014, maar blijkbaar had Matt nog genoeg ideeën voor nummers dat hij deze zelf in wilde spelen. Logischerwijs houdt hij nu dus meer ruimte over om zich te focussen op het liedje zelf en zodoende gitaarhooks te schrijven die nog grootser en bruter zijn. Hier is niets van gelogen, want de openingsplaat en titeltrack walst als een ware T-Rex binnen en laat zijn voetafdruk achter in je hersenstam. Dit blijft hier zitten als een fossiel en krijg je er zelfs met het beste onderzoeksteam van Jurassic Park niet meer uit.
Deze nieuwe release is een nieuwe evolutie in het geluid van Dinosaur Pile-Up. Nirvana blijft ongetwijfeld de grootste inspiratiebron voor Matt, maar deze keer zijn daar ook Deftones en Smashing Pumpkins aan toegevoegd. De toon is donkerder, intenser en het jeugdige karakter van het debuut is helemaal weg. ‘Red And Purple’ slaat in als een Velociraptor op een motorfiets: venijnig, onverwachts en snel. ‘Grim Valentine’ is dan weer de Brontosaurus met een voorliefde voor het eerdergenoemde Smashing Pumpkins. ‘Friend Of Mine’ gaat op diezelfde tour verder.
Iedere track kenmerkt zich door een typische gitaarriff waar met zorg aan is gewerkt en zo het liedje zijn eigen kleur geeft. Het snellere werk is weliswaar wat minder vertegenwoordigd, maar dat maken ‘Nothing Personal’ en ‘Bad Penny’ vervolgens helemaal goed. Na ‘Crystalline’ kakt het geheel echter wat in en krijgen we een laatste spastische stuiptrekking met ‘Willow Tree’. Vergeleken met de dinosauriërs 65 miljoen jaar geleden gaan we er niet uit met een knal, helemaal niet als je bonustrack ‘Cross My Heart’ mee telt. Eleven Eleven walst er lekker in als een stel dinosauriërs die van een heuvel af storten à la de film King Kong, maar weet die climax helaas niet helemaal door te trekken tot het einde van de plaat.
.jpg)
And Then She Came - And Then She CameDe ontstaansgeschiedenis van And Then She Came is nogal ongebruikelijk....
.jpg)
Roosevelt - Roosevelt Marius Lauber, een Duitser die beter bekend is onder de naam Roosevelt ,...