Letlive. - If I'm The Devil... Recensie op Podiuminfo

2017-05-03 Het lastige aan een term als ‘post-hardcore’ is dat het zich moeilijk laat lezen als een opzichzelfstaand genre. De nadruk ligt automatisch op ‘hardcore’ en dat schept toch de nodige verwachtingen, die vaker niet worden ingelost dan andersom. Dat hele ‘post-nogwat’ gedoe voelt toch een beetje als een kok die overal Parmezaanse kaas over gooit en zijn of haar stijl van koken vervolgens ‘post-Italiaans’ noemt vanwege dat ene ingrediënt.

Het uit Los Angeles afkomstige Letlive is met album nummer vier If I’m The Devil officieel hardcore af. De band die zo bruut piekte in 2010 met Fake History (het album kreeg zelfs een plekje toebedeeld in de top 101 Modern (rock) Classics van een bekend Amerikaans (rock)muziekblad) is duidelijk op zoek naar iets anders. Dat is ieders goed recht, gelukkig. Redevelopping your style is dapper en toe te juichen. Maar laat dan, om verwarring te voorkomen, ook meteen dat ‘hardcore’ uit je bio. If I’m the Devil’ is gewoon een rockplaat geworden namelijk.

Aan het roer staat nog steeds enig overgebleven origineel lid, frontman Jason Aalon Butler. Deze bewijst wederom een goeie en bevlogen zanger te zijn. Hij varieert naar hartenlust tussen een prettige cleane sound of kopstem en een goeie uithaal en schreeuw. Type Davey Havok van AFI. Muzikaal is het album is een vernuftige mix tussen popachtige structuren en soundscapes, en gretige riffs ’n breaks.

De nogal dramatische en clichématige opener ‘I’ve Learned To Love Myself’ lijkt een afrekening met een demoon uit het verleden. Prettig dat de band dat meteen uit het systeem werkt om ruimte te maken voor de track ‘Nü Romatics’ waar paranoia coupletten worden afgewisseld met prettig meezingbare refreinen. Single ‘Good Mourning, America’ is een waar protestlied tegen het uit de pan rijzende machtsmisbruik van de politie. Gezien de huidige staat van de wereld is het eigenlijk godgeklaagd dat er niet op grotere schaal sociale beweging te bespeuren is en dat is precies wat Butler en de zijnen aan de grote klok proberen te hangen: Wakker schudden die kluit. En dat doen ze goed. Hoogtepunten zijn het vlammende ‘Another Offensive Song’ (vooruit. Misschien toch een mespuntje hardcore hier)en afsluiter ‘If I’m The Devil’.

Al met al is de laatste plaat niet zo sterk als ouder werk, maar de boodschap staat als een huis. Bovendien gaan pogingen van Letlive om, zonder hun roots te verraden, het hardcore-stigma van zich af te schudden ze goed af. De nieuwe bewandelde wegen maken nieuwsgierig naar wat er nog meer in de koker zit van deze Amerikanen. Letlive was, is en blijft een band om serieus te nemen.

Recensent:Lennert Oosterling Artiest:Letlive. Label:Epitaph