Als geheel valt Candylion het best te omschrijven als een dromerige alternatieve singer-songwriter plaat. Maar Gruff Rhys zal Gruff Rhys niet zijn als hij aan deze dromerige sfeer niet ook wat weirdness zou toevoegen. Door te flirten met psychedelica, folk, bossanova, country en elektronica krijgt Candylion als geheel wat meer edge en diepgang. Hierdoor heeft de plaat wel wat meer tijd nodig om te bezinken. Maar de beloning is er dan ook naar.
Rhys heeft op Candylion een uitstekende balans gevonden tussen bekend en verrassend, luchtig en diepzinnig en uitgelaten en ingetogen. Door het gebruik van een rijk instrumentarium (o.a. strijkers, fluit, pedal-steel, stylofoon, birambau, game-boy beats, tamboura) en de prachtige backing-vocals van Lisa Jen zijn de aan de basis vrij eenvoudige popliedjes voorzien van een heerlijk spannende gelaagdheid. Absolute hoogtepunten in deze zijn het vrolijke ‘The Court of King Arthur’, het bezwerende ‘Lonsome Words’, het dromerige ‘Painting People Blue’, de country-ballade ‘Beacon In The Darkness’, het freaky ‘Gyrru Gyrru Gyrru’, het slepende, met drones gelardeerde, ‘Now That The Feeling Has Gone’ en het ruim veertien (!) minuten durende subtiel opgebouwde afsluitstuk ‘Skylon!’.
In tegenstelling tot veel platen van frontmannen en frontvrouwen die zich ook solo willen profileren maakt Candylion nergens een pretentieuze, gemaakte of geforceerde indruk. Het album voelt juist volledig oprecht en natuurlijk aan en kan beslist concurreren met het betere werk van de Super Furry Animals.
The Shins - Wincing the Night AwayIn 2004 braken The Shins , met behulp van de film Garden State , door in...
Dog Called Phenix - Dog Called Phenix Dog Called Phenix is een nieuwe band, die in mei vorig vanuit het as van...