2016-12-02
Emoties, altijd een lastig begrip in de muziekwereld, vooral als het puur instrumentaal overgebracht wordt. Dat is exact wat altsaxofonist Bart Wirtz zich op zijn vierde album Beneath The Surface ten doel heeft gesteld. De titel is dan ook niet lukraak gekozen: Wirtz wil zowel duidelijke emoties (boven de oppervlakte) als ongrijpbare emoties (onder de oppervlakte) te vertalen naar muziek. Of om specifieker te zijn: naar jazz, van oudsher een genre dat daarvoor bij uitstek geschikt is.Wat direct opvalt aan Beneath The Surface is dat het album alle kanten op schiet. Niet zo verrassend ook, gezien de ambitieuze doelstelling die aan het album ten grondslag ligt. Wel verrassend: het pakt bijzonder goed uit en levert een ontzettend gevarieerde plaat die eigenlijk nergens een missstap maakt. Bijna ieder nummer heeft een duidelijke eigen sfeer, en dat is prijzenswaardig. Zo begint het album weliswaar vrij standaard jazzy met ‘Minor Robots’, maar op ‘Crystal Fields’ worden er meteen elektronica en effecten bijgehaald om het geheel een sciencefiction-achtige, maar tegelijkertijd ook religieuze sfeer mee te geven. Op ‘Beta Blocker’ horen we vervolgens Afrikaanse percussie, op ‘Casser Le Dos’ wordt het lekker zwoel, op ‘Growth & Change’ komen er spoken words bij en dan zijn we pas vijf nummers onderweg.
Daarnaast heeft Wirtz goed doorgehad dat er op een album meer gevraagd wordt dan virtuoos saxofoonspel. Er is veel aandacht gegaan naar de compositie van de nummers, en de saxofoon schittert regelmatig in grote delen van nummers door afwezigheid. Dat is echter geen seconde erg, want het strakke drumwerk en het uitstekende toetsenwerk verdienen de prominente plekken die ze daardoor ten deel vallen.
Desondanks zijn er ook wel wat minpuntjes te benoemen op Beneath The Surface. De meeste nummers zijn zoals het jazz betaamt bovengemiddeld lang: dat is in principe niet erg, maar soms (zoals in ‘Beta Blocker’) ontbreekt het aan de variatie binnen een nummer om het ook zo lang interessant te houden. Daarnaast is de rap op het titelnummer een vreemde eend in de bijt. Enerzijds wordt de luisteraar er door wakker geschud, anderzijds is de productie zo erg gericht op beat en rap dat het weinig te zoeken heeft op een jazzalbum. Een gewaagde keuze die niet elke luisteraar zal bevallen.
Beneath The Surface is desondanks een uitstekend jazzalbum, dat zijn ambitieuze doelstelling grotendeels waarmaakt en daardoor zeer gevarieerd weet te klinken. Het experiment wordt niet geschuwd en dat is bewonderenswaardig. Hoewel niet alle jazzliefhebbers elke keuze van Wirtz even sterk zullen kunnen waarderen, is er voor allemaal voldoende moois te vinden op Beneath The Surface.
.jpg)
Blackberry Smoke - Like An ArrowDe rockers van Blackberry Smoke zijn niet te stoppen. Slechts een jaar...
.jpg)
Shane Alexander - Bliss Shane Alexander is een Amerikaanse singer-songwriter. De zanger heeft een...