2016-11-15
Zo eens in de zoveel tijd zijn er van die platen waar je niets van verwacht, maar die je toch weten te raken. Zo een plaat is Origin van Oddland. Voor ondergetekende is de band uit Finland een grote onbekende, maar het debuut van de Finse band, vier jaar geleden, viel bij collega recensenten ook al flink in de smaak. Afgaande op dit tweede album van de heren is dit terecht. De muziek van de vier heren is een aparte mix van bruut gitaargeweld en soms jazzy aandoende progrock. De plaat opent met een aantal loodzware gitaarriffs die niet zouden misstaan op een Meshuggah plaat. Niet zo gek als je bedenkt dat de van Meshuggah bekende producer Daniel Bergstrand het album heeft afgemixt. Natuurlijk is Oddland geen Meshuggah en daarom is het ook zo verrassend zodra Sakari Ojanen zijn strot open trekt en er nu eens geen brute grunt tevoorschijn komt. Zijn stem heeft een prettige melancholie en hij doet soms wat denken aan de rustigere kanten van Warrel Dane (Nevermore). Daarnaast kan de man heerlijk galmen. De licht jazzy aanpak laat zich in ‘Thanatos’ direct horen. De bas van Joni Palmroth en een declamerende Ojanen zijn een rustig begin van het nummer. Natuurlijk knallen de gitaren er tegen het einde nog even heftig in.
Ook de andere songs laten een prachtige mix horen tussen agressieve riffs, melancholieke zang en tegendraadse ritmes. Ook de subtiele gitaarloopjes die her en der opduiken leggen een muzikaal vernuft bloot, waar je u tegen zegt. Luister maar eens naar de Pain of Salvation-achtige Licks in het lange ‘Untrue’, een van de hoogtepunten op het album. Maar ook een song als ‘Faraway’ staat vol met inventieve loopjes en solo’s. Net wanneer je denkt met een redelijk standaard progrockepos te maken hebt, word je door Oddland op het verkeerde been gezet. Zo wordt er bijvoorbeeld in het refrein van ‘Unknown’ flink van leer getrokken, terwijl het allemaal zo rustig begint met hemelse progrocksferen.
Het album sluit in stijl af met twee songs die prachtig in elkaar gezet zijn en waarin Sakari Ojanen nog even alle registers opengooit, met zelfs een voorzichtige grunt in ‘Faraway’, dat daarna bijna naadloos overloopt in het bol van de jazzy ritmes staande ‘Will’ dat een passend slotnummer is van Oddlands tweede album. De plaat heeft even zijn tijd nodig, maar dat is voor liefhebbers van een avontuurlijke vorm van progmetal natuurlijk nooit een probleem.
.jpg)
Poseydon - MasterpieceZo, en dan nu tijd voor de nieuwste plaat van: Slayer. Ach, gekkigheid...
.jpg)
Richard Shindell - Careless Americana is een verzamelnaam voor een ratjetoe aan muziekstijlen. De...