Rejoice! I'm dead! opent vrij stevig met het korte 'The Thing That Should Be' waarna al meteen de beste track van de plaat wordt ingezet: 'Rejoice!'. Dit ruim tien minuten durende nummer staat vol van golvende samenzang en bouwt naar een jam die doet denken aan de hoogtijdagen van de band, alsook die van groepen zoals King Crimson.
Andere hoogtepunten worden gevormd door 'Model Village', 'The Unspeakable Stands Revealed' en de afsluitende track 'Insert Yr Own Prophecy'. Elementen zoals de saxofoon en gitaarsolo's vallen vrijwel perfect op hun plaats. Helaas haalt het andere materiaal op de plaat het niet bij de kwaliteit van deze tracks. Een overkoepelend deel lijkt te missen. Zo is het album niet alleen in zijn geheel erg wisselvallig qua diepgang en stijlen; ook mist her en der de nodige structuur binnen de tracks en is er een tekort aan overtuigingskracht wat betreft de zangpartijen.
Rejoice! I'm dead! staat bol van lange tracks, bomvol instrumentale stukken, jazzinvloeden en 'space' effects die bij een eerste keer luisteren wa’arschijnlijk nog een plekje moeten vinden bij de luisteraar. Maar wanneer de logica van de composities is doorgedrongen, komen de tracks tot hun recht en kan gesteld worden dat de plaat een waardig eerbetoon is aan de legendarische Allen. Niet meer, maar zeker ook niet minder.
Eins, Zwei Orchestra - Hope, Sign, CommunityDe Utrechtse band Eins, Zwei Orchestra kiest ervoor een iconisch beeld op...
Living Room Heroes - Days Well Spent Er bestaat een reële kans dat u nog nooit van Living Room Heroes gehoord...