2016-11-22
De Utrechtse band Eins, Zwei Orchestra kiest ervoor een iconisch beeld op de cover te zetten van langspeler nummer drie: Het legendarische beeld van de man die met niks meer dan twee boodschappentasjes een hele colonne aan tanks laat stoppen tijdens de bloederige studentenopstand op het Tiananmenplein in Beijing. Recht doen aan zo’n historisch beeld is nogal wat en dat blijkt ook: Hope Sign Community weet zijn ambitie niet om te zetten in nummers die recht doen aan de boodschap van liefde en saamhorigheid. Qua geluid heeft Eins, Zwei Orchestra voor dit derde album een aantal veranderingen ondergaan. Zo is de toevoeging van zangeres/toetsenistist Tamara van Esch een goede stap geweest. Zowel in combinatie met lid van het eerste uur Lydia van Maurik-Wever is haar fijne stemgeluid één van de hoogtepunten op het album. Een extra keyboardspeler betekend ook haast automatisch dat het geluid van de band op Hope Sign Community electronischer is dan voorheen. De percussie van Bart Reijnders mag hierbij ook genoemd worden. Met zijn inventieve manier van spelen weet hij vrij vlakke nummers als ‘Alright Now’ leven in te blazen.
Helaas heeft het album ook zijn problemen. De flow van het album voelt op meerdere plekken niet lekker. ‘AK47’ is een prettig intro, er zit tempo in en geeft een goed beeld van de thema’s waar het album zich mee bezig gaat houden. Echter verliest het album na dit nummer dat tempo al snel en voelt het vaak erg stroperig, alsof de plaat al voordat zijde B begint naar zijn conclusie aan het trekken is. Wat misschien nog wel een groter euvel vormt zijn de vlakke teksten. Het is niet makkelijk om iets nieuws te vertellen over zo'n veel verhaalde en belangrijke historische gebeurtenis, maar als na een paar nummers de platitudes over liefde en vrede al niet meer op twee handen te tellen zijn maakt het de luisterervaring er niet prettiger op. Zoveel mogelijk muziek proberen te wringen uit het weinige wat we daadwerkelijk van dit beeld weten, was niet de meeste verstandige optie. De paar andere verzetsstrijders die op het album voorbijkomen, zoals ‘Samantha Smith’, voelen ook zo onder geschreven dat het dit beeld niet verandert.
Hope Sign Community is een gedurfd project, dat moet je Eins, Zwei Community nageven. En op een aantal vlakken heeft het album de band een uiterst interessante richting ingeduwd, met de toevoeging van Tamara van Esch en het meer elektronische geluid als duidelijke hoogtepunten. Helaas heeft tekstschrijver Stefan van Maurik te weinig te zeggen over het onderwerp dat hij wil aansnijden en hangt het album op plekken van de clichés aan elkaar. Vreedzaam protesteren is bewonderenswaardig, protestmuziek die nergens strijdbaar of vurig klinkt is dit echter een stuk minder.
.jpg)
The Uprisers - Way Back Home The Uprisers is een nieuwe Nederlandse band met leden uit allerlei...
.jpg)
Gong - Rejoice! I`m Dead! Afgelopen jaar overleed plots Daevid Allen, voorman en medeoprichter van...