2016-11-08
Mykki Blanco is zo’n artiest die graag op de proef stelt wat een genre inhoudt. Rap gaat vaak gepaard met machogedrag en opschepperij. Je wilt laten zien dat je de beste flow, woordkeuze en stijl hebt. Mykki Blanco wordt omschreven als een travestiet, een homoseksuele rapper, een transseksueel of een hiv-positieve popster. Het is lastig te omschrijven wat de rapper wel is, naar eigen zeggen is ze een aaneenschakeling van culturele referenties. Wat we horen is een uiterst interessante mengelmoes van sterk geproduceerde rap met een compleet andere boodschap in vergelijking met andere hiphopartiesten.Mykki rapt op ‘For My Cunts’: ”smoking blunts with the cunts”. De track is een soort ode aan Mykki’s meest bitchy gay vrienden. Het laat de stoere kant van Mykki zien. Een andere boodschap is te horen op ‘High School Never Ends’, een track over diversiteit. Volgens de rapper houdt het pesten van afwijkende identiteiten na de middelbare school niet op. Lyrische referenties naar drugs en overspel gaan hand in hand met een strakke beat en strijkinstrumenten. Op papier lijkt het bijna komisch, in de praktijk resulteert het in een goudeerlijke rap over de dwaasheid van de wereld. Een onverwacht hoogtepunt.
Het moet gezegd worden dat Mykki vooral uitblinkt in muzikale diversiteit binnen hiphop. Er staan bangers op zoals het eerdergenoemde ‘For My Cunts’ en ‘I’m In A Mood’. ‘Loner’ is duidelijk geïnspireerd door de ravecultuur en kent een vrolijke beat dat contrasteert met het thema van eenzaamheid. Het is prachtig hoe politieke en dwarse thema’s op een eclectische manier worden gepresenteerd aan de luisteraar.
Het doet denken aan een minder puberale variant van Die Antwoord. Waar de Zuid-Afrikaanse rappers het liever wat lolliger houden, laat Mykki Blanco zich van haar beste kant zien. Hierdoor vervalt de plaat niet in een clichématig feest. Het is in één klap duidelijk waarom ze zich niet graag verschuilt achter een label. Het is haar wens om serieus genomen te worden, ongeacht de transgender verschijning.
Met een kleine drie kwartier is de schijf toch vrij kort. Ook zijn de laatste tracks (‘Shit Talking Creep’ en ‘Rock ‘N’ Roll Dough’) meer lollig dan kritisch of muzikaal uitgedacht. Dat is wat minder, maar over het algemeen is Mykki een frisse kijk op moderne rap. Bij de eerste luisterbeurt komt het nog wat grappig over, maar na verloop van tijd valt op hoe sterk het album eigenlijk is. Dat komt door de mooie combinatie van luchtigheid en oprechtheid.
Wild Beasts - Boy KingOp hun vijfde album doet het Engelse collectief Wild Beasts hun naam eer...
.jpg)
Daniel Meade & The Flying Mules - Let Me Off At The Bottom Het is een wat vreemde ontdekking wanneer de luisteraar kennismaakt met de...