De overduidelijke jaren ’80-feel op het album wordt tot stand gebracht door veelvuldig gebruik van eighties synths, droge beats en percussie en bubbelende baslijnen, aangevuld met de elektrische Rhodes-piano en de Vocoder. Namen die tijdens de beluistering voorbij schieten, lopen uiteen van de gladde funk en soul van Shalamar, Imagination en geilneef Prince, tot de elektronische jazz(rock) van Herbie Hancock, Miles Davis (ten tijde van Bitches Brew) en Sun Ra (‘Cosmic Perspective’). De hiphopconnectie blijkt uit het gebruik van droge oldskool synths en beats die rechtstreeks afstammen van de Sugar Hill-school. Het album wordt ook niet voor niks uitgebracht op het alternatieve hiphoplabel Stones Throw.
Het levert een aardig album op, maar dat is ook meteen het probleem. Is MNDSGN een muzikaal genie die zijn muzikale invloeden weet te combineren tot een vernieuwend geheel? Of is MNDSGN niet meer dan een charlatan die, door zich in mist en mystiek te hullen, denkt weg te komen met een album dat vol staat met voortkabbelende muzak dat vooral geschikt lijkt voor een middagje loungen op het terras van een hippe strandtent of voor een luie zondagochtend in je slaapkamer. De recensent is er nog niet uit. De luisteraar mag het zeggen.
Johnny Dowd - Execute American FolkloreEen gortdroge beatbox, goedkope jaren tachtig synth-geluiden en een vette,...
Las Kellies - Friends & Lovers Hoeveel postpunkgirlbands zouden er uit Argentinië komen? Waarschijnlijk maar...